บทที่ 780

เธอยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นชายชรามองเธอด้วยความเป็นห่วง “คุณปู่คะ ฉันดีใจที่ได้เป็นครอบครัวเดียวกับคุณอีกครั้งนะคะ” ผู้อาวุโสวิทแมนยกมือขึ้นเพื่อจับบ่าของเมเดลีน “หลาน ปู่ก็มีความสุขมากเช่นกัน ขอบคุณที่ให้โอกาสเจเรมี่อีกครั้งนะ” “เจเรมี่ได้รับโอกาสครั้งนี้เพราะตัวของเขาเอง ไม่จำเป็นต้องขอบคุณฉันหรอกค่ะ” เธอหวนนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาที่ผ่านมา ชายคนนั้นเข้าหาเธออย่างกล้าหาญซ้ำแล้วซ้ำเล่าโดยไม่ได้นึกถึงความปลอดภัยของตัวเองเลย ความจริงใจและความเสียใจของเขา… เธอได้เห็นหมดแล้ว เมเดลีนเพิ่งรู้สึกตัวว่าเจเรมี่ไม่ได้อยู่ที่นี่ ในตอนเช้าแบบนี้เขาจะไปที่ไหนได้? เมเดลีนเดินไปอีกฟากหนึ่งและโทรหาเจเรมี่ และหลังจากที่เขารับสายเธอ เธอก็ถามทันทีว่า “เจเรมี่ คุณอยู่ที่ไหน?” เธอถามคำถามออกไปและนิ่งฟังรอคำตอบของเจเรมี่ แต่เธอกลับได้ยินเสียงของเมเรดิธจากปลายสาย “เจเรมี่ ฉันกลัวมากที่จะอยู่ในโรงแรมเพียงลำพัง ฉันจะตายถ้าคุณทิ้งฉันไป อยู่กับฉันได้ไหม?” นิ้วของเมเดลีนจับโทรศัพท์แน่นขึ้น เจเรมี่ออกไปตอนเช้าเพื่อไปหาเมเรดิธอย่างนั้นเหรอ? ก่อนที่เจเรมี่จะทันได้พูดอะไร เมเดลีนก็วางสายและขับรถไปยัง