บทที่ 805

เมเดลีนรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องเมื่อเจเรมี่เดินเข้ามาใกล้เธอมากขึ้นเรื่อย ๆ จากนั้นริมฝีปากได้รูปของเขาขยับเอ่ยขึ้นว่า “ผมบังเอิญได้ยินมาว่าเดิมทีอาเฟลิเป้ต้องการใช้ที่ดินผืนนี้สร้างรีสอร์ทให้กับคุณผู้หญิงวิทแมน ใช่ไหมครับ? ต้องขออภัยด้วยจริง ๆ ครับ ที่ผมเองก็ต้องการที่ดินผืนนี้เพื่อสร้างปราสาทให้กับผู้หญิงที่ผมรักที่สุดเหมือนกัน” เขามองไปที่เมเดลีนอย่างจงใจถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้กำลังมองเขาอยู่ก็ตาม “ผมหวังว่าสักวันหนึ่ง ผู้หญิงที่ผมรักจะอาศัยอยู่ในปราสาทนั้นและเป็นเจ้าหญิงที่ปราศจากเรื่องกังวลใจ ผมยินดีที่จะปกป้องเธออย่างไม่มีเงื่อนไข ดูแลเธอ และเป็นอัศวินที่อยู่ข้างเธอไปตลอดชีวิต” หลังจากคำพูดของเขาจบลง อีเวตต์ก็รีบตรงเข้ามาหาเจเรมี่และพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานว่า “เจเรมี่ คุณใจดีกับฉันจังเลยค่ะ" เมเดลีนเบือนหน้าหนีกับภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้าขณะที่เธอถูกฉีกทึ้งด้วยความเศร้าโศก เธอยิ้มออกมาให้กับเฟลิเป้ขณะที่อดกลั้นกับความเจ็บปวดใจ “ ฉันหิวแล้วค่ะ เฟลิเป้ เราไปหาอะไรกินกันสักหน่อยดีไหมคะ?" “ได้สิ” เฟลิเป้ยิ้มและยืนขึ้น เขามองเจเรมี่ด้วยท่าทางสงบ “เหมือนว่าฉันจะประเมินความสามารถของหลานชายต