บทที่ 817

เจเรมี่ตกตะลึงอย่างมากในตอนที่เมเดลีนกอดเขาโดยความต้องการของเธอเอง ท่ามกลางสภาพแวดล้อมที่มืดสนิท เขาขยับมือไปรอบ ๆ เอวของเมเดลีนอย่างไม่รู้ตัว และพูดด้วยน้ำเสียงแผ่ว ๆ ว่า “นอกจากเรื่องสัญญา ยังมีอะไรที่เราจะคุยกันอีกงั้นเหรอ คุณหญิงวิทแมน? เมเดลีนไม่สามารถตำหนิที่เขาพูดในลักษณะดังกล่าวได้ เพราะเธอเป็นคนที่พูดจาด้วยวิธีเหยียดหยามเช่นนี้ตั้งแต่แรก “เจเรมี่ ฉันมีบางอย่างที่สำคัญจริง ๆ จะคุยกับคุณค่ะ” ด้วยแสงระยิบระยับพร่างพราย เจเรมี่ก้มลงมองคนที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา “พูดสิ” เมเดลีนสูดหายใจลึก ๆ เธอตรวจดูทางเข้าของห้องประชุมอย่างระมัดระวังเพื่อยืนยันอีกครั้งว่าไม่มีคนอื่นแอบฟัง มือเธอที่จับแขนของเจเรมี่แน่นขึ้นเล็กน้อย “เจเรมี่ ที่จริงแล้ว เรา...” อืดด อืดด เมเดลีนเพิ่งจะพูดได้ไม่กี่คำในตอนที่โทรศัพท์บนพื้นเริ่มสั่น หัวใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ เธอมองลงไปที่หน้าจอซึ่งสว่างขึ้นและกำลังแสดงสัญลักษณ์ของเฟลิเป้ ‘คำพูดมาถึงปากของฉันแล้ว ฉันจะกลืนพวกมันกลับลงไปไม่ได้’ เมเดลีนที่กำหมัดรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังถูกกลั่นแกล้ง เธอยิ่งรู้สึกหงุดหงิดมากขึ้นกว่าเดิมในตอนนี้ “คุณต้องการจะบอกอะ