บทที่ 906

เมเดลีนกลับไปที่รถ อากาศในชั้นใต้ดินทำให้ใจของเธอวุ่นวายน้อยกว่าแต่ก่อน แต่มือของเธอที่จับพวงมาลัยกำลังสั่น เธอกล่อมตัวเองให้ใจเย็นลง แต่เธอก็ไม่เหลือแรงที่จะขับรถอีกต่อไปแล้ว ความคิดของเธอในตอนนี้เต็มไปด้วยภาพของเจเรมี่และลาน่าที่กำลังจูบกัน รอยยิ้มแห่งชัยชนะของผู้หญิงคนนั้นและคิ้วที่ดูหมิ่นของชายคนนั้น คล้ายกับท่าทางที่เย็นชาของเขาซึ่งมีต่อเธอเหมือนเมื่อก่อน แต่เธอก็ยังรู้สึกว่าเจเรมี่มีเหตุผลสำหรับพฤติกรรมของเขาในวันนี้ ในตอนนี้เธอไม่สามารถขับรถได้ ดังนั้นเธอจึงรอในรถ เธอไม่รู้ว่ารอนานแค่ไหน เธอจินตนาการว่าเจเรมี่และลาน่ายังคงอยู่ในห้องเดียวกันในตอนนี้ เมื่อจินตนาการถึงสิ่งที่พวกเขาอาจจะทำ เมเดลีนก็ปวดใจ เธอนั่งรออยู่ตรงนี้ไม่ได้ เมเดลีนลงจากรถและกำลังจะขึ้นลิฟต์ไปในตอนที่เธอเห็นเจเรมี่กำลังเดินเข้ามายังที่ที่เธออยู่ ในตอนนี้ชายคนนั้นแต่งตัวเรียบร้อย ดูน่าเกรงขามและสง่างาม “เจเรมี่” เมเดลีนส่งเสียงเรียกเขา เจเรมี่หยุดหลังจากที่ได้ยินเสียงของเธอ เขาเลิกคิ้วขึ้นและเห็นว่าเมเดลีนที่ยืนไม่ไกลจากเขาดูหน้าซีดเล็กน้อย สายตาของเขาก็เริ่มเยือกเย็น “ลินนี่ ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่?”