บทที่ 1239

“นายหมายถึงพวกต่างชาติหรือเปล่า? ฉันส่งพวกมันไปลงนรกแล้ว” ฮาร์วีย์ตอบอย่างเย็นชา เขาสังเกตเห็นแมนดี้ผูกติดกับเก้าอี้อยู่ที่มุมห้อง เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก แมนดี้ไม่ได้รับบาดเจ็บ มันยังไม่สายเกินไป “อย่าเข้ามาใกล้! คิดว่าฉันจะไม่กล้าฆ่าเธองั้นเหรอ!” แซ็คร้องลั่นออกมา เขาหยิบมีดบนโต๊ะเตรียมพุ่งเข้าไปหาแมนดี้ “อ๊าาาา—!” เสียงกรีดร้องที่ฟังดูเหมือนหมูที่กำลังจะถูกเชือดดังก้องออกมา แซ็คกลิ้งลงกับพื้นร้องคร่ำครวญ “ฉันคิดมาตลอดว่าแกเป็นแค่แมลงตัวหนึ่ง และฉันก็ไม่เคยคิดที่จะฆ่าแก” “แต่ครั้งนี้มันก็พิสูจน์แล้วว่าฉันไม่ควรเมตตาอีกต่อไป ถ้าแกไม่ตาย ก็จะกลับมาแว้งกัดฉันอีก” ฮาร์วีย์พูดพร้อมเหยียบมีดเล่มนั้น ร่างกายของแซ็คสั่นสะท้าน เขาคิดว่าเขาฆ่าฮาร์วีย์ได้หลังจากผ่านการฝึกฝนการต่อสู้จากดินแดนต้องห้ามหลังภูเขาของตระกูลฌอง เขาไม่คิดเลยว่าใบหน้าของเขาจะถูกเหยียบย่ำด้วยเท้าของฮาร์วีย์แบบนี้ “ฮาร์วีย์ ยอร์ก! แกฆ่าฉันไม่ได้!” “แกควรรู้เกี่ยวกับตระกูลฌองแห่งมอร์ดู! ฉันเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลนั้น! ถ้านายกล้าฆ่าฉัน! ตระกูลฌองจะไม่มีวันปล่อยแกให้หลุดมือเด็ดขาด!” แซ็คกรีดร้องออกมา ครั้งล่าสุดท