บทที่ 138

ฮาร์วีย์เดินผ่านเซซิเลีย สายตาของเขาไม่ได้ทำให้เธอละความสนใจแม้แต่น้อย “ฮาร์วีย์…ฮาร์วีย์ ยอร์คเหรอ?” ในขณะนั้นเองฮาร์วีย์ก็สบตาเธอ ร่างบอบบางของเธอสั่นเล็กน้อย เธอค่อนข้างประหลาดใจที่เห็นเขาและรู้สึกอึดอัด เห็นได้ชัดว่าเธอไม่คาดคิดมาก่อนที่จะได้พบกับฮาร์วีย์ในโอกาสแบบนี้ “คุณนี่สุดยอดจริง ๆ ฮาร์วีย์” เซซิเลียรีบพูดโจมตีฮาร์วีย์ด้วยสายตาที่แสดงความเกลียดชัง “เป็นเรื่องดีที่ที่คุณไม่ได้กลับบ้านในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา แต่ต้องบอกว่าการเข้าไปในสถานที่แบบนี้ได้นั่นหมายถึงนายเป็นผู้ชายที่ผู้หญิงคนหนึ่งเลี้ยงดูซึ่งใครบางคนนั้นคงจะประทับใจจริง ๆ การเรียกคุณว่าราชาแห่งแมงดายังน้อยไปด้วยซ้ำ!” ฮาร์วีย์ตอบกลับเบา ๆ ว่า “คุณเคยพบกับอีวอนน์มาก่อน เธอเป็นเพื่อนร่วมชั้นของฉัน แมนดี้ก็รู้” "เพื่อนร่วมชั้นเรียนเหรอ?" เซซิเลียเอ๋ยเสียงเย็นเยือกออกมา “ถ้าคุณเป็นแค่เพื่อนร่วมชั้นจริง ๆ ทำไมคุณถึงนั่งเบาะผู้โดยสาร บอกฉันทีว่าคุณเข้ามาที่นี่ได้อย่างไร ไม่มีทางที่เพื่อนร่วมชั้นจะส่งคำเชิญให้คุณหรอกใช่ไหม? คุณคิดบ้างไหมว่าสถานที่แห่งนี้เป็นแบบไหน ฮาร์วีย์? ไอ้ขยะไร้ค่า! คุณคิดว่าคุณสามารถมาที่นี่ได้แม้ว