บทที่ 1726

ฮาร์วีย์ตัวแข็งไปชั่วขณะ แล้วเขาตอบว่า “คุณลุง ที่นี่เป็นบ้านของผมจริง ๆ ผมจะโกหกลุงไปเพื่ออะไร? ทำไมไม่เข้ามานั่งข้างในกันก่อน” “ลืมมันซะเถอะ ฮาร์วีย์ ทำไมยังไม่เลิกทำเสแสร้งต่อหน้าเราอีก? เธอกำลังพยายามสร้างความประทับใจให้กับใคร? เธอคิดว่าเราไม่รู้เกี่ยวกับภูมิหลังของเธอจริง ๆ เหรอ?” “ทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร?” จูนระเบิดอารมณ์ เธอมองฮาร์วีย์ด้วยสายตาเย้ยหยัน “เห็น ๆ กันอยู่ว่าวิลล่าหลังนี้เป็นของผู้บัญชาการสูงสุด แต่เธอยังเฉไฉไม่เลิก เธอมันไร้ยางอายจริง ๆ!” “อย่าบอกนะว่าตระกูลลินช์ยกวิลล่าให้เธอ!” จูนพร้อมที่จะเหยียบย้ำฮาร์วีย์ให้จมดิม ‘คนชั้นต่ำก็เป็นอย่างที่คิดนั่นแหละ! เขาจะพูดอะไรก็ได้เพื่อสร้างความประทับใจให้คนชนชั้นสูง นี่มันน่าสิ้นหวังและน่าหัวร่อนัก!!' ฮาร์วีย์หัวเราะอย่างขมขื่นและพูดว่า “เบนจามินยกที่นี่ให้ผมแล้ว” “พอได้แล้ว ฮาร์วีย์! อย่าพูดอะไรอีกเลย!” เคลลี่เต็มไปด้วยความผิดหวัง ประกายในดวงตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อย “ลุงไม่อยากพูดอะไรมากไปกว่านี้แล้ว ลุงแค่หวังว่าหลานจะใช้ชีวิตอย่างมีเหตุผลและเลือกเส้นทางที่ถูกที่ควรให้ตัวเองในอนาคต” เคลลี่รู้สึกผิดหวัง ‘ถ้าพ่อแม่ของฮ