บทที่ 2294

“ฉันไม่ต้องการเงินของคุณ แต่ถ้าคุณยอมปล่อยแม่ฉัน ฉันจะยอมสละส่วนแบ่งห้าเปอร์เซ็นต์ของฉันให้คุณอย่างเต็มใจ” แมนดี้ ซิมเมอร์พูดอย่างฉะฉาน “ตราบเท่าที่แม่ของฉันยังครบสามสิบสอง ฉันจะ…” เพล้ง! พอลลี่ โบลตันที่เคยสุภาพและอ่อนโยนขว้างถ้วยชาลงกับพื้นด้วยความโกรธ "กล้าดียังไง?! “หัวหน้าซิมเมอร์ นี่เธอกำลังกล่าวหาว่าตระกูลแฮมิลตันลักพาตัวแม่ของเธอไปแลกกับหุ้นของเธองั้นเหรอ?! “ตระกูลของเราครอบครองธุรกิจที่ประสบความสำเร็จไว้มากมาย! อะไรที่ทำให้เธอคิดว่าเราจะไม่มีปัญญาเอาหุ้นคืนด้วยเงินของเราเอง?! “เราจำเป็นต้องทำแบบนั้นด้วยหรือไง!” สายตาของพอลลี่ดูถูกเหยียดหยามคู่กรณีเป็นอย่างมาก “ออกไปร้องแรกแหกกระเชอบอกใครต่อใครได้เลย! ไปบอกพวกเขาได้เลยว่าเราลักพาตัวแม่ของเธอไป! ดูซิว่าจะมีใครเชื่อเธอไหม!” “น่าขำอะไรแบบนี้! คิดว่าเราเป็นใคร!? พวกเราคือราชาแห่งลาสเวกัส! ทำไมเราต้องทำอะไรแบบนั้นด้วย!” “พวกคนจากประเทศ H นี่ไร้สาระ! ดูก็รู้แล้วว่าคนพวกนี้คิดจะเกาะเราเป็นปลิง! พวกเขาคิดจะใช้ส่วนแบ่งห้าสิบเปอร์เซ็นต์ของมอร์ดู คาสิโน พาเลซเพื่อที่จะได้สูบเลือดสูบเนื้อเรามากขึ้น แต่กลับยังกล้าเชิดหน้าชูคอไม่ห