บทที่ 2453

จากมุมมองของลีวายส์ การที่ใครสักคนจะได้รับการยอมรับจากจอน เซอร์เรย์จะทำให้คน ๆ นั้นมีชีวิตที่หรูหราอยู่บนกองเงินกองทองและผู้หญิง ไม่สำคัญว่าเขาจะตาบอดหรือพิการ อย่างไรเสียอนาคตของคนผู้นั้นก็จะราบรื่น! ฮาร์วีย์ไม่อยากไขว่คว้าโอกาสทองเช่นนี้ไว้ได้อย่างไร? ในขณะนี้ลีวายส์รู้สึกอิจฉาฮาร์วีย์ยิ่งกว่าเก่า “ลูกกระจ๊อกอย่างนายอย่ามาขวางนะ หลีกทางไปได้แล้ว" อย่างไรก็ตามฮาร์วีย์ยังคงมึนตึงเช่นเคย เขาไม่มีทีท่าว่าจะกลับเข้าไปที่คฤหาสน์อย่างแน่นอน “ฉันต้องรีบกลับบ้านไปทานมื้อเย็น” “จุ๊ จุ๊ จุ๊ เราก็คงต้องใช้ไม้หนักกับนายสินะ!” ลีวายส์แค่นเสียงอย่างประชดประชัน ใบหน้าของเขาเย็นชา “ไอ้เวร! ทั้งที่อับจนหนทางขนาดนี้แต่นายก็ยังคิดว่าตัวเองจะทำตามอำเภอใจได้หรือไง! ต้องขออภัยด้วย แต่ดูเหมือนว่าฉันจะต้องใช้ไม้แข็งกับนายเท่านั้น! “นายคิดว่าแค่ทักษะธรรมดา ๆ ของนายจะทำให้นายหญิงดีขึ้นได้ถึงขนาดไหนกัน? ฝันไปเถอะ! ในเมื่อนายไม่คว้าโอกาสเอาไว้และอยากรนหาที่ตาย ก็อย่าโทษฉันแล้วกัน!” ลีวายส์โบกมือแล้วดีดนิ้วเป็นสัญญาณ เนื่องจากฮาร์วีย์ไม่ฟัง เขาจึงต้องใช้กำลังบังคับฮาร์วีย์ บอดี้การ์ดหลายคนดีดนิ้วก่อนจ