บทที่ 2559

ไฮเดอร์ บาวเออร์ยังคงดิ้นรนในขณะที่เขาถูกกดลงกับพื้น รอยฝ่ามือและรอยเท้าปรากฏบนใบหน้าของเขาทำให้เขาดูน่าสมเพชและน่าสังเวชยิ่งนัก เขาพยายามดิ้นหลุด แต่เท้าของฮาร์วีย์ ยอร์กยังตรึงเขาไว้กับพื้น เขาทำได้เพียงดิ้นอย่างไร้หนทาง หลายคนขยี้ตาตนเองด้วยความเหลือเชื่อ บางคนถึงกับตบหน้าตัวเองเพื่อให้แน่ใจว่าไม่ได้ฝันไป เหล่าสมาชิกกองบังคับคดีของหลงเหมินเริ่มหน้ามืดตามัว ไม่มีใครคาดคิดว่าฮาร์วีย์จะไร้ซึ่งความกลัวได้ขนาดนี้ การที่ฮาร์วีย์ตบหน้าไฮเดอร์ถือว่าแย่พอแล้ว แต่ตอนนี้เขายังเหยียบหน้าของไฮเดอร์อีก การกระทำเหล่านี้แสดงถึงการดูหมิ่นอย่างที่สุด ฮาร์วีย์ไม่เพียงแต่จะดูหมิ่นกลุ่มผู้อาวุโสของหลงเหมินเท่านั้น แต่การกระทำนี้ยังเป็นการเยาะเย้ยทั้งตระกูลบาวเออร์อีกด้วย เอลเมอร์ อีแวนส์กลับมาตั้งสติได้ก่อนในขณะที่คนอื่น ๆ ยังคงตกตะลึง “แกทำอะไรน่ะฮาร์วีย์?!” เขาตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว “กล้าดียังไง?! “ช่างกล้า! “สารเลว! แกกล้าแตะต้องหัวหน้ากองบังคับคดีของหลงเหมินได้ยังไง?!” แคร์รี่ เคนเนดี้ระเบิดด้วยความโกรธ เธอไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะยังทำตัวเย่อหยิ่งเช่นนี้แม้จะอยู่ต่อหน้าไฮเดอร์ เธอสูญเสียคว