บทที่ 2569

ในวันรุ่งขึ้น ฮาร์วีย์ ซึ่งนอนหลับสนิทในห้องสวีทของโรงแรมทรี ซีซั่น ถูกปลุกให้ตื่นด้วยเสียงเคาะประตูอย่างกะทันหัน เขาเหลือบมองนาฬิกา จากนั้นเดินไปเปิดประตูอย่างไม่เต็มใจ เมื่อเขาเห็นเลสลี่ที่แต่งตัวเรียบร้อยที่ประตู เขาก็ถอนหายใจ “คุณคลาร์ก… นี่เพิ่งจะเก้าโมงเช้าเอง คุณปล่อยให้ผมนอนต่ออีกสักหน่อยไม่ได้เหรอ?! “ขอผมพักผ่อนหน่อยไม่ได้หรือไง?” ใบหน้าของเลสลี่ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางอย่างสวยงาม แต่สีหน้าของเธอบูดบึ้ง เธอดึงมือเขาแล้วสั่งโดยไม่สนใจคำบ่นของเขาว่า “ไปสนามบินกับฉันเดี๋ยวนี้ เราต้องไปรับใครบางคน!” ในตอนแรกฮาร์วีย์ต้องการที่จะถามรายละเอียด อย่างไรก็ตาม เขาเงียบไปหลังจากที่เห็นสีหน้าที่แย่ของเลสลี่ ในไม่ช้า รถปอร์เช่ 911 ของเลสลี่ก็แล่นบนทางด่วนหวนเชงและเข้าสู่ห้องรับรองผู้โดยสารขาออกของสนามบินนานาชาติฮ่องกง สมาชิกตระกูลดอนรออยู่ที่ห้องรับรองผู้โดยสารขาออกแล้ว เมื่อพวกเขาเห็นเธอเข้ามา พวกเขาก็รีบวิ่งเข้ามาช่วยเธอหาที่จอดรถและชี้ไปที่ร้านอาหารตะวันตกพร้อมกัน สีหน้าของเลสลี่ยังคงบูดบึ้ง เธอก้าวไปข้างหน้าอย่างอารมณ์เสียด้วยแอร์เมสในมือ ฮาร์วีย์ลังเลอยู่พักหนึ่งแต่สุดท้ายก