บทที่ 2586

“แน่นอนว่าไม่” ฮาร์วีย์โต้กลับอย่างเย็นชา ใบหน้าของเขาดูรังเกียจ “ถ้าไม่ชอบก็ไม่ต้องมาร่วมงานประมูลสิ” ทีลตอบอย่างใจเย็น ไม่แยแสต่อความโกรธของอีกฝ่าย “แต่ถ้าคุณคิดจะมาที่นี่ คุณต้องทำตามกฎของฉัน” “ในถิ่นของฉัน คำพูดของฉันคืออำนาจสิทธิ์ขาดของที่นี่!” “เอาล่ะ เราพูดกันมาพอแล้ว พาคุณยอร์กออกไป คุณคลาร์ก” “ฉันจะไม่โต้เถียงกับคุณ เห็นแก่ตระกูลของคุณ ฉันจะไม่ขึ้นบัญชีดำคุณสองคน” “แต่จะไม่มีครั้งหน้าอีก” น้ำเสียงในคำพูดของทีลแปรเปลี่ยนเป็นเย็นชาและเหินห่างเช่นเดิม... ราวกับว่าคำพูดของเธอเป็นกฎเหล็กของที่นี่ “นี่คือคำอธิบายของคุณงั้นเหรอ?” “นี่คือกฎของวิหารคุณธรรมทั้งห้าเหรอเนี่ย?” ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ “เผด็จการอะไรอย่างนี้! คุณคงมั่นใจในตัวเองมากสินะ!” ดูเหมือนทีลจะไม่ได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์ หรือบางทีเธออาจจะไม่อยากตอบเขา ไม่ว่าทางใดก็ทางหนึ่งเธอไม่ได้ตอบกลับ นักบวชหญิงวัยกลางคนส่งเสียงขู่ฟ่อ “มา! โยนพวกเขาออกไป!” สมาชิกของวิหารคุณธรรมทั้งห้าหลายคนเดินเข้ามาใกล้อย่างช้าๆ ความดูถูกเหยียดหยามปรากฏเด่นชัดใบหน้าของพวกเขา “กลับกันเถอะ นายน้อยยอร์ก” ฮาร์วีย์พร้อมที่จะลงมือและตอบโต้