บทที่ 2604

ไอรีน จอห์นสันตบเธอต่อเนื่องเพื่อระบายความโกรธ ใบหน้าของเมเบิล แอนเดอร์สันบวมขึ้นเรื่อย ๆ ขณะที่เธอร้องด้วยความเจ็บปวด “เป็นเพราะตระกูลจอห์นสันเก็บตัวเงียบมาตลอดหลายปีที่ผ่านมาเหรอพวกคุณถึงได้คิดว่าพวกคุณจะสามารถทำอะไรกับพวกเราก็ได้?! “หรือเป็นเพราะว่าคุณปู่ของฉันใจดีเกินไป? คุณก็เลยคิดว่าจริง ๆ แล้วพวกเราไม่ได้มีอิทธิพลอะไร?! “หรือเป็นเพราะคุณคิดว่าคุณจะสามารถเกาะนายคนอื่นได้ คุณก็เลยไม่จำเป็นต้องเคารพพวกเรา?!” เพี๊ยะ! “ไสหัวไปซะ!” การตบครั้งสุดท้ายของไอรีนถึงกับทำให้เมเบิลกระเด็นออกไป “ฉันจะให้โอกาสคุณไปเก็บของแล้วออกไปจากที่นี่ซะ “ถ้าฉันเห็นคุณที่เรือนมรกตอีก ฉันไม่ปล่อยคุณไว้แน่!” ผมของเมเบิลยุ่งเหยิง ใบหน้าของเธอบวม ความหยิ่งยโสเมื่อเธอเข้ามาในห้องในตอนแรกหายไปหมด หลงเหลือไว้เพียงแต่ความสมเพชและความอับอาย ฮาร์วีย์ไม่แยแส เขาเพียงแต่จ้องไอรีนด้วยความชื่นชม ในฐานะหลานสาวคนโตของหัวหน้าสาขาจอห์นสัน หากเธอขี้ขลาด ฮาร์วีย์จะรังเกียจเธอทันที อย่างไรก็ตาม การปลดปล่อยความโหดเหี้ยมโดยไร้ที่ติทำให้เธอดูเป็นสตรีผู้กล้าหาญ ซึ่งทำให้ฮาร์วีย์นับถือเธอเล็กน้อย เหล่าลูกหลานตระกูลชั้น