บทที่ 2809

โนอาห์ชะงัก เขาไม่สามารถบังคับตัวเองให้ส่งแก้วไปได้ โนอาห์หรี่ตามองมาร์เซลชั่วครู่ จากนั้นเขาก็หัวเราะอย่างขมขื่น “ดูเหมือนว่าน้องสี่ของฉันจะไม่มีความรู้สึกใด ๆ อีกต่อไปหลังจากที่ได้เป็นนายท่านมาเป็นเวลานาน… “ฉันไม่เคยเข้าใจว่าตระกูลที่มีฐานะร่ำรวยจะสามารถห่างเหินกันได้ขนาดไหน แต่ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้ว” “มีอะไรก็พูดมา อย่าทำให้ผมต้องเสียเวลาเลย” มาร์เซลพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา โนอาห์ลังเลอยู่ครู่หนึ่งเมื่อเห็นท่าทางที่ไม่แยแสและไร้อารมณ์ของมาร์เซล “พี่สองน่าจะโทรหานายแล้ว” โนอาห์พูดเบา ๆ “ปล่อยลูกชายของฉันซะ” “ทำไม?” มาร์เซลถามอย่างเย็นชา “เขาเป็นลูกชายของฉัน เขาผิดพลาดไปบ้าง แต่เขาไม่สมควรต้องตาย “กองบังคับคดีของตระกูลยอร์กรับผิดชอบคดีของเขา แต่ฉันมั่นใจว่าพวกเขาจะเคารพการตัดสินใจของนายเช่นกัน “ตระกูลเราไม่ได้มีทายาทชายมากนัก จูเลียนก็ถือว่ามีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยมด้วย “ฉันไม่ต้องการให้อนาคตของลูกชายของฉันถูกทำลายเพียงเพราะเรื่องแบบนี้ “ถ้านายต้องการ ฉันยกเขาให้เป็นลูกชายของนายก็ได้ “ไม่ว่าจะยังไงเขาก็ยังคงเป็นหลานชายของนาย เราทุกคนเป็นตระกูลเดียวกัน พวกเราจะทะเลาะกันทำไม? “