บทที่ 2894

เมื่อคนในตระกูลลีโอเห็นว่าผู้ชายคนนั้นคือใคร พวกเขาก็ตกใจมากเสียจนเกือบลืมหายใจ “นั่น… นั่นเจสันไม่ใช่เหรอ!” มีบางคนที่จำเจสัน ชายหนุ่มผู้เคยมีอนาคตที่สดใสทั้งในฮ่องกงและลาสเวกัสเมื่อหกปีที่แล้วได้ เขาตะโกนออกมาเสียงดังลั่น ทันใดนั้นทุกคนก็จ้องมองไปที่เจสัน "เป็นเขาอย่างนั้นเหรอ?!" “เป็นไปได้ยังไง?!” ความคิดมากมายถาโถมเข้าใส่ทุกคน พวกเขาถึงกับสติหลุดลอยไปจากความตกใจอย่างรุนแรง เจสันเพิกเฉยต่อสายตาที่ดูสับสนของทุกคน และเดินไปหาเมลิสซาอย่างมุ่งมั่น เขาพินิจมองหญิงสาวตรงหน้าซึ่งดูเหมือนจะตัวแข็งคือไม่ต่างจากหิน “ฉันได้ยินมาว่าไอ้แก่อลันถูกกักบริเวณในบ้านเพราะคุณ” เขาพูดด้วยรอยยิ้มจาง ๆ “ไอ้เวรคริสนั่นก็ถูกคุณเฉดหัวทิ้งเหมือนกัน “คุณเก่งมากเลยเมลิสซา” รอยยิ้มอันลึกซึ้งปรากฏบนริมฝีปากของเจสัน ดวงตาของเมลิสซากระตุก “เจสัน? เธอไม่ได้เป็นสมาชิกของตระกูลเรามาตั้งนานแล้ว! “ทำไมถึงยังกล้ามาที่นี่อีก! “ไอ้คนสารเลวไร้ประโยชน์! “ใส่หัวออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้!” เพี๊ยะ! เจสันเหวี่ยงหลังมือลงไปบนใบหน้าของเมลิสซาอย่างใจเย็น เมื่อได้เห็นนายหญิงผู้ทรงอำนาจลอยไปอีกฝั่งหนึ่งของห้องโถงเป