บทที่ 305

“ออกไปให้ห่างจากฉัน! อย่าแตะต้องฉัน!” “เธอเลือกที่จะต่อต้านฉันแทนที่จะยอมกันดี ๆ เหรอฮะ?” ไวแอตต์ตบอีวอนน์ และกระชากผมของเธออย่างแรง อีวอนน์ร้องออกมาอย่างเจ็บปวด ไวแอตต์ยิ่งรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้น แม่มดเฒ่าได้ทรมานเขาเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ศักดิ์ศรีของเขาถูกโยนลงพื้น และถูกเหยียบย่ำซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในตอนนี้เขารู้สึกเหมือนได้รับความภาคภูมิใจในฐานะผู้ชายคนหนึ่งกลับคืนมา “ดูเหมือนประธานคนก่อนหน้านี้ไม่เคยได้เธอสินะ หืม? ฉันยินดีที่จะรับโอกาสนั้นมา!” ไวแอตต์รู้สึกมีอำนาจจนไม่สนใจผลที่ตามมา ตอนนี้เขาเป็นประธานของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ แล้ว จะมีอะไรเกิดขึ้นงั้นเหรอถ้าเขาจะนอนกับเลขาของตัวเอง? อีวอนน์ยังคงดิ้นรนต่อต้าน และเสียงกรีดร้องของเธอดังก้องไปทั่วออฟฟิศ เวนดี้กำลังเดินทางไปที่ออฟฟิศเพื่อรายงานความคืบหน้าของเธอหลังจากจัดการเหตุการณ์ที่ห้องโถงใหญ่เรียบร้อยแล้ว เธอได้ยินเสียงกรีดร้องของอีวอนน์จึงรีบวิ่งไปที่ห้องทำงาน และรับเปิดประตูเข้าไป เธออ้าปากค้างเมื่อเห็นภาพที่อยู่ตรงหน้าเธอ “ไวแอตต์ จอห์นสัน! ไอ้สารเลว!” เวนดี้รู้สึกกลัว แต่อีวอนน์เคยช่วยเธอเอาไว้เธอไม่สามารถปล่อยให้อีวอนน์ถู