บทที่ 3200

จอร์แดน โบวี่รู้สึกสับสน เนื่องจากเขาเป็นคนค่อนข้างโหด เขาจึงดึงปืนกระบอกงามออกมาจากใต้เบาะนั่งและเตะประตูรถออกก่อนที่จะพาบอดี้การ์ดและเลขาไปด้วย มีรอยแตกปรากฏขึ้นที่ประตูหน้าคฤหาสน์ กลิ่นเลือดโชยมาจากภายใน จอร์แดนขมวดคิ้วก่อนที่สีหน้าของเขาจะเปลี่ยนไป “มีบางอย่างผิดปกติ! “ปลดเซฟตี้ของปืนออกเดี๋ยวนี้! "ไป!" เขาเตะประตูลงก่อนจะเข้าไปข้างใน อาวุธกระจัดกระจายไปทั่วพื้นโดยมีเลือดปะปนกันทั่วตัว ประตูห้องโถงใหญ่ถูกปิดลง ไม่มีใครบอกได้ว่าเกิดอะไรขึ้นข้างใน จอร์แดนมีความกังวลอย่างมาก เขามีความรู้สึกไม่ดีเกี่ยวกับสถานการณ์ที่ได้พบเลย เขามีท่าทางฉุนเฉียวก่อนที่คนของเขาจะเล็งปืนไปที่ห้องโถงใหญ่ “ใครซ่อนอยู่ตรงนั้น! ก้าวออกมาเดี๋ยวนี้! “คุณมาสายนะ หัวหน้าโบวี่…” เสียงสงบดังก้องมาจากห้องโถง จอร์แดนถอนหายใจด้วยความโล่งอก หลังจากได้ยินเสียงนั้น “ทำไมคุณมาถึงคฤหาสน์ของเราเลยล่ะ นายน้อย? “มีคนเผลอไปทำอะไรให้คุณขุ่นเคืองใจหรือเปล่า? “บอกผมมาว่าพวกนั้นเป็นใคร! ผมจะตามไปฆ่าล้างโคตรพวกเขาเอง!” คนสามคนเดินออกจากห้องโถงขณะที่จอร์แดนยังคงพูดอยู่ คนตรงหน้าคือโจเซฟ บาวเออร์พวกส้นสวมชุดสูทสีขา