บทที่ 3212

“คุณพูดอะไรนายน้อย?! “มันไม่เกี่ยวกับคุณเลย” ลิเลียน เยตส์ตัดบทไม่ให้แมนดี้ ซิมเมอร์พูดทันที “ไอ้สารเลวฮาร์วีย์นั่นแค่เกิดมาพร้อมกับความรุนแรง! มีเพียงมันเท่านั้นที่จะสามารถทำสิ่งที่เลวร้ายเช่นนี้ได้! “มันสมควรได้รับโทษ! “มันคือคนที่ฆ่าคนพวกนั้น! “มันคือคนที่ต้องชดใช้!” “พอได้แล้วแม่! เลิกพูดสักที!” แมนดี้อดไม่ได้ที่จะดุแม่ของเธอก่อนที่เธอจะเงยหน้าขึ้นมองโจเซฟ บาวเออร์ “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณนายน้อย “ฉันไม่อยากเถียงว่าใครถูกใครผิดด้วย “แค่หยุดเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ซะ!” โจเซฟดึงซิการ์เส้นยาวบาง ๆ ออกมาแล้วหนีบไว้ที่ปากด้วยรอยยิ้มจาง ๆ “คุณกำลังพูดเรื่องอะไรแมนดี้? “ไม่ว่าจะยังไงจอร์แดน โบวี่ก็เป็นลูกน้องของผม! ผมควรจะมีส่วนที่จะต้องรับผิดชอบหากเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น “ผมไตร่ตรองเกี่ยวกับสถานการณ์ระหว่างทางมาที่นี่ ผมต้องการจัดการกับเรื่องนี้อย่างเหมาะสม “ตอนนี้ตระกูลโบวี่เป็นประวัติศาสตร์แล้ว! “แต่คนที่ยังอยู่ต้องดำเนินชีวิตต่อไป! “ผมรู้ว่าคุณมีความรู้สึกต่อสามีเก่าของคุณและรู้สึกผิดกับสถานการณ์ทั้งหมดนี้ คุณไม่อยากให้เขาต้องติดคุกไปตลอดชีวิต! “เพราะฉะนั้