บทที่ 3362

ลูกน้องของดาห์เลียทุกคนนอนอยู่บนพื้น เหลือเพียงแต่ดาห์เลียคนเดียวที่ยังยืนอยู่ สีหน้าของเธอเย็นชาขณะที่เธอพยายามจะถอยไปโดยสัญชาตญาณ “ผมยังไม่ตายเลยนะคุณจอห์น คุณจะไปทั้ง ๆ ที่ผมยังมีชีวิตอยู่เหรอ?” ในที่สุดฮาร์วีย์ก็ก้าวไปข้างหน้า เขาเคลื่อนไหวช้ามาก แต่ทันใดนั้นเขาก็ปรากฏตัวต่อหน้าดาห์เลียทันที จากนั้นเขาก็ตบไหล่เธอเบา ๆ ทันใดนั้นความรู้สึกกดดันที่น่าสะพรึงกลัวก็ทำให้ดาห์เลียต้องยืนอยู่กับที่ แต่ในฐานะนายหญิงแห่งตระกูลจอห์น ไม่มีทางที่เธอจะยอมง่าย ๆ ขนาดนี้! ดาห์เลียหายใจเข้าลึก ๆ และกล่าวอย่างเย็นชา “ถ้าแน่จริงก็ลองแตะต้องฉันสิ ไอ้สารเลว!” ในขณะเดียวกันสมาชิกแก๊งโอเวอร์ลอร์ดที่อยู่ข้างนอกก็ตั้งสติได้ พวกเขากำลังจะรีบเข้ามาช่วยดาห์เลียด้วยอาวุธของพวกเขา แต่ราเชลก็หยุดพวกเขาทั้งหมดไว้ “แตะต้องคุณงั้นเหรอ?” ฮาร์วีย์ยกคางของดาห์เลียขึ้นก่อนที่จะตบหน้าเธออย่างแรง ใบหน้าของดาห์เลียบวมขึ้นในทันที “ถ้าผมทำแล้วจะทำไม?” ฮาร์วีย์ถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นในน้ำเสียงของเขา “คุณคิดว่าผมจะทำไม่ได้งั้นเหรอ?” ดาห์เลียเกือบจะฟันหักจากการตบ เธอทำได้เพียงกัดฟันอย่างเงียบ ๆ ด้วยความไม่พอใจ