บทที่ 3441

"คุณ…" รุ่นพี่มิลเลอร์ตัวสั่นด้วยความโกรธหลังจากได้ยินคำพูดของวิเวียน ฮอลล์ แม้แต่มือของเขาก็ยังสั่นไม่หยุดขณะชี้ไปที่เธอ ฮาร์วีย์ ยอร์กเช็ดมือด้วยกระดาษทิชชู่แล้วพูดอย่างใจเย็น "เอาล่ะ ไร้สาระกันมามากพอแล้ว “นายจะหาคำอธิบายที่ฟังดูสมเหตุสมผลเรื่องซีนเธียร์ ซิมเมอร์กับฉันได้ยังไงบ้าง” “แล้วทำไมฉันต้องทำแบบนั้นด้วย!” รุ่นพี่มิลเลอร์ตะโกนขณะปิดหน้าของเขา “เธอยิงลาริซา ลี! เธอก็ต้องชดใช้ความผิดสิ! “ถึงคุณนายลีจะทุบตีเธอแล้วจะยังไงล่ะ! เธอทำเพื่อลูกของตัวเองนะ! “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันสักหน่อย! “ฉันจะบอกอะไรแกให้นะไอ้สารเลว! “แกไม่ใช่คนเดียวที่ได้รับการสนับสนุนจากตำรวจหรอก! “ถ้าฉันโทรศัพท์ออกไปก็พวกแกตายกันหมดแน่!” รุ่นพี่มิลเลอร์ยังคงวางตัวสูงส่ง แม้ว่าจะถูกตบหน้าต่อหน้าต่อตาทุกคนหลายตลาดครั้งแล้วก็ตาม ถ้าเขาไม่ยืดอกเอาไว้แล้วล่ะก็เขาคงไม่อาจฟื้นคืนศักดิ์ศรีของตัวเองกลับมาได้แน่ “อย่างนั้นเหรอ? ช่างน่าประทับใจจริง ๆ” ฮาร์วีย์นั่งไขว่ห้างบนโซฟา “งั้นก็โทรเลยสิ ฉันจะให้เวลานายครึ่งชั่วโมง “ฉันอยากรู้นะว่าในฟลัตเวลล์นี้จะมีใครช่วยนายได้!” รุ่นพี่มิลเลอร์ตัวแข็ง เขาไม่ได