บทที่ 3443

"คุณยอร์ก! ผมไม่กล้าหรอก! “ผมแค่ล้อเล่นน่ะ คุณยอร์ก!” โลแกน โบวี่ตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้และก้มศีรษะลงด้วยความกลัว ช่างน่าตลกนัก! ให้เขาสาธยายให้ฮาร์วีย์ ยอร์กฟังงั้นเหรอ? ตรงนี้น่ะเหรอ? เขาไม่มีสิทธิ์นั้นหรอก “นายจะไม่ทำหรือไง? ฮาร์วีย์ตบหน้าโลแกนเบา ๆ “ถ้าฉันจำไม่ผิด ครั้งที่แล้วนายก็พูดแบบนี้นี่ “แล้วฉันก็เคยสอนนายแล้วไง… “แต่ดูซิเกิดอะไรขึ้น? นายยังมาเอาเปรียบประชาชนที่นี่อยู่เลย “ดูเหมือนว่านายยังต้องการบทเรียนเพิ่มเติมสินะ!” “ผมต้องขอโทษด้วยคุณยอร์ก! “ผมจะหาคำอธิบายอันชอบทำให้กับคุณเดี๋ยวนี้เลย!” "ยังไงล่ะ?" ฮาร์วีย์ถาม สีหน้าของโลแกนเปลี่ยนไปอย่างฉับพลันก่อนที่เขาจะบิดแขนซ้ายของตัวเองอย่างเต็มใจ หลังสิ้นเสียงกระดูกแตก แขนของเขาก็หักลงทันที จากนั้นเขาก็แสดงท่าทางเอาอกเอาใจต่อฮาร์วีย์ ขณะที่เหงื่อเย็นหยดลงมาบนหน้าผาก “แค่นี้ไม่พอหรอก” ฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็น "แน่นอน แน่นอน" โลแกนโค้งคำนับด้วยความเคารพก่อนที่จะชี้ไปที่ลูกน้องคนหนึ่งของเขา "นาย! มานี่สิ! “หักแขนอีกข้างของฉัน!” เจ้าหน้าที่ตำรวจเดินไปอย่างลังเล ก่อนที่จะหักแขนของโลแกน ขณะที่ฮาร์วีย์เริ่มยกยิ้มออ