บทที่ 347

ทุกคนมองไปโดยไม่รู้ตัว หลุยส์เป็นคนพูด ในตอนนี้ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความดูถูกอย่างชัดเจนมาก เชนอาจะฮาร์วีย์เกี่ยวกับเวนทซ์บอทเทิล หลายคนมีสีหน้าครุ่นคิดเมื่อคิดตามพูดคำเหล่านั้น ชาร์ลส์เป็นประธานสมาคมผู้ค้าวัตถุโบราณ เขาไม่สามารถพิสูจน์เวนทซ์บอทเทิลได้ถูกต้อง แต่ฮาร์วีย์กลับทำได้งั้นเหรอ? มีบางอย่างแปลก ๆ หลุยส์บอกเป็นนัยว่าเชนได้ช่วยฮาร์วีย์ในการโกงในครั้งนี้ แต่ไมมีใครกล้าที่จะเห็นด้วยกับเขา พวกเขาไม่กลัวฮาร์วีย์ แต่พวกเขาแค่กลัวที่จะทำให้ไนส์เวลล์ขุ่นเคือง เชนพูดอย่างใจเย็น “หลุยส์ นายกำลังบอกว่าฉันบอกรายละเอียดมันให้ฮาร์วีย์ใช่ไหม?” หลุยส์ยังคงพูดด้วยความเคารพ “นายใหญ่ไนส์เวลล์ ผมไม่กล้าพูดแบบนั้น” “ผมเพียงแค่อดไม่ได้ที่จะรู้สึกสับสนแบบนั้น เขาสามารถพิสูจน์แจกันลายครามได้อย่างไร? ในขณะที่อาจารย์ระบุผิด” เชนมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา จากนั้นเขาก็พูดว่า “แล้วนายคิดยังไง?” “ให้พวกเขาแข่งกันอีกครั้ง แต่คราวนี้มันจะไม่ใช่ของสะสมจากไนส์เวลล์?” เขามองฮาร์วีย์อย่างเย็นชา เขาไม่เชื่อว่าฮาร์วีย์จะเอาชนะอาจารย์ของเขาได้โดยปราศจากความช่วยเหลือจากเชน “ตกลง” เชนไม่ปฏิเสธ แม้ว่าพฤติก