บทที่ 3719

“ที่สำคัญกว่านั้น ผมเป็นแชมเปี้ยนประจำจังหวัดของฟลัตเวลล์ “ผมก็ไม่เคยแพ้ชาวอินเดียพวกนั้นเหมือนกัน “อย่างน้อยก็บอกเหตุผลมาหน่อยว่าทำไมคุณถึงไม่อยากให้ผมเข้าต่อสู้” ฮาร์วีย์ตั้งข้อสงสัย เขาไม่อยากให้หลงเหมินถูกล้อเลียนอย่างไม่มีเหตุผล รีอาหรี่ตามองฮาร์วีย์ แล้วหัวเราะเบา ๆ อย่างเย็นชา “เราทุกคนรู้ดีว่าคุณเป็นแชมเปี้ยนประจำจังหวัด เรารู้ว่าคุณก็เป็นนักสู้ที่แข็งแกร่งด้วย เรารอคอยที่จะได้เห็นคุณขึ้นไปบนสังเวียน… “แต่เราแค่ไม่ไว้ใจคุณอีกต่อไป “และเนื่องจากเราไม่ต้องการใช้คนที่เราไม่ไว้ใจ เราจึงควรให้โอกาสกับคนอื่น “ทุกคนสามารถวางใจได้หากเป็นเช่นนั้น” “คุณไม่ไว้ใจผมเหรอ?” ฮาร์วีย์หรี่ตาลง “ทำไมคุณไม่พูดให้มันชัดเจนกว่านี้หน่อยล่ะ?” รีอาทำเสียงเยาะเย้ย “คุณยังไม่เข้าใจอีกเหรอ?” “ผมไม่เข้าใจจริง ๆ หากคุณสามารถโน้มน้าวผมได้ ผมก็จะลาออกด้วยความสมัครใจ” ฮาร์วีย์ตอบด้วยสายตาเย็นชา “แต่ถ้าทำไม่ได้คุณก็จะต้องออกไปจากที่นี่ทันที “คุณไม่มีอำนาจตัดสินใจในเรื่องของหลงเหมินอยู่แล้ว!” "คุณ…" ใบหน้าของรีอาดูมืดลงทันทีหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์ “ฉันอยากจะให้ทุกคนได้ข้ออ้างในการหลบหนี