บทที่ 3996

ฮาร์วีย์ไม่ได้ให้ความสนใจเลย เขาจิบชาอย่างสงบในขณะที่มองไปที่โนเอมิและคนอื่น ๆ “คุณรู้จักผู้คนมากมายเลยนะซีอีโอโมเรโน่ ช่างน่ากลัวจริง ๆ “คนธรรมดา ๆ ต้องคุกเข่าเมื่ออยู่ต่อหน้าคุณแล้วใช่ไหม? “แต่ถึงอย่างนั้นคุณแน่ใจแล้วเหรอว่าจะท้าท้ายผมกับไอ้โง่เง่านั่น?” โนเอมิยิ้มอย่างสงบ “นี่ไม่ใช่การท้าทายนะฮาร์วีย์ นี่คือความยุติธรรม" อัลเลนนึกอะไรบางอย่างได้หลังจากได้ยินชื่อนั้น... แต่เขาไม่ได้คิดอะไรมากเมื่อเห็นสาวงามที่อยู่ตรงหน้าเขา “แกพูดอะไรของแกเหรอไอ้สารเลว?" อัลเลนพูดด้วยน้ำเสียงชั่วร้าย หลังจากหัวเราะอย่างเย็นชา “แกเพิ่งเรียกฉันว่าไอ้โง่เง่าเหรอ? “แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? แกรู้ไหมว่าฉันทรงอำนาจขนาดไหน? “ฉันสามารถเปลี่ยนร้านสับปะรังเคของแกให้กลายเป็นเศษซากด้วยการออกคำสั่งเพียงคำเดียว! “คุกเข่าแล้วขอโทษเดี๋ยวนี้! “ถ้าไม่อย่างนั้นแกจะไม่มีโอกาสได้ขอโทษอีกแล้วนะ!” ผู้คนหลายสิบคนที่อยู่ด้านหลังอัลเลนต่างก้าวออกมาพร้อมกับบิดคอไปมา หลังจากได้ยินคำขู่ของเขา พวกเขาแสดงท่าทีดุร้ายราวกับว่าพวกเขาสามารถพังทลายร้านนี้ได้ทุกเมื่อ ฮาร์วีย์ทำเมินเฉยต่ออัลเลนอย่างมากในขณะที่เหลือบมองเอลเลน