บทที่ 4009

"มีอีกอย่างหนึ่งค่ะ แม่บอกว่าจะไปเที่ยวพักผ่อนสักสองสามวัน ฉันได้จัดการเรื่องทุกอย่างให้แม่แล้ว แม่น่าจะอารมณ์ดีขึ้นหลังจากนี้ “เพื่อเห็นแก่ฉัน...คุณช่วยพยายามอย่าทะเลาะกับแม่นะคะ" “ก็ได้" ฮาร์วีย์ส่งยิ้มอบอุ่นให้เธอ “คุณลืมอะไรหรือเปล่า?” แมนดี้ตัวแข็งทื่อ “อะไรเหรอคะ?” “อีกสามวันก็จะถึงวันครบรอบแต่งงานของเราแล้ว “เราควรจะจดทะเบียนสมรสกันใหม่ดีไหมครับ?” ใบหน้าของแมนดี้มีสีแดงจัดแล้ววางสายอย่างรวดเร็ว … เวลาบ่ายสามโมงที่ห้องผู้ป่วยวีไอพีของโรงพยาบาลประชาชนแห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้ คุณย่าคอบบ์ตื่นนอนมาได้สักพักแล้ว เธอเอนกายลงบนเตียง สายตาของเธอดูเย็นชา ริ้วรอยบนใบหน้าของเธอดูเป็นร่องลึก ช่างเป็นภาพที่ดูแย่มาก เธอจ้องมองไปข้างหน้าด้วยสายตาอันว่างเปล่าโดยไม่ได้พูดอะไรแม้แต่คำเดียว ไม่มีสัญญาณของความโกรธแค้นใด ๆ ด้วย ผู้คนที่มารวมตัวอยู่ในห้องเดียวกันต่างมองหน้ากัน โดยหวังว่าคุณย่าคอบบ์จะคิดแผนการอะไรขึ้นมาได้... แต่เธอยังคงนิ่งเงียบอยู่ตลอดเวลา “เราควรจะทำยังไงกันดีคะคุณย่าคอบบ์?” อีเดนไม่สามารถทนต่อบรรยากาศแบบนี้ได้อีกต่อไป เขาเริ่มวิตกกังวลเป็นอย่างมาก เขากลัวว่าคุณย่าคอ