บทที่ 4094

ฮาร์วีย์พูดอะไรไม่ออกเลย “เธอต้องเชื่อพี่นะซีนเธียร์ พี่ได้ทั้งรถและสร้อยคอมาโดยบังเอิญ “มีคนนำของพวกนี้มาให้พี่เพื่อเป็นการขอโทษ “พี่ไม่ต้องอธิบายอะไรหรอกค่ะ ฉันไม่ได้โกรธเพียงเพราะว่าพี่เอาของเหล่านี้มาให้พี่สาวฉันหรอก “เพราะท้ายที่สุดแล้วก็ใกล้จะถึงวันครบรอบแต่งงานของพี่แล้ว “ก็ถือเป็นเรื่องปกติที่พี่จะต้องให้ของขวัญชิ้นใหญ่กับเธอ ก่อนที่จะได้แต่งงานกันอีกครั้ง!” ซีนเธียร์รู้สึกปวดหัวขึ้นมาโดยไม่มีเหตุผล เธอถอดสร้อยคอออกก่อนจะใส่กลับเข้าไปในกล่องอย่างไม่เต็มใจ แล้ววางเอาไว้ตรงที่พักแขน ฮาร์วีย์ตัวแข็งทื่อ “ทำอะไรน่ะ?” “พี่หมายถึงอะไรที่พูดว่าฉันทำอะไรอยู่?” ซีนเธียร์ทำเสียงเยาะเย้ย “เอาเจ้าสิ่งนี้กลับไปให้พี่สาวฉันเถอะค่ะ! ไว้ฉันจะยืมพี่เขยใส่เป็นครั้งคราว แต่ฉันจะเอาข้าวของของพี่สาวไปไม่ได้! “ฉันชอบสร้อยเส้นนี้มาก แต่ฉันไม่สามารถทำร้ายจิตใจพี่สาวฉันแบบนี้ได้...” ซีนเธียร์มีท่าทีลังเล เธอแอบหวังให้ฮาร์วีย์ซื้อสร้อยคอเส้นนี้ให้เธอจริง ๆ... แต่เธอรู้ว่าเธอไม่ใช่คนสำคัญอะไร เธอเป็นเพียงเด็กผู้หญิงที่ซ่อนตัวอยู่ในเงามืดของคนอื่นเท่านั้นเอง ฮาร์วีย์ไม่รู้ว่าจะรู้สึกยังไง