บทที่ 465

ไซม่อน ซิมเมอร์ ลิเลียน เยทส์ แมนดี้ ซิมเมอร์และซินเธียร์ ซิมเมอร์... พวกเขาทั้งหมดถูกตรึง ไม่แน่ใจว่าจะรู้สึกกับเรื่องนี้อย่างไร ไม่ใช่แค่บอดี้การ์ดส่วนตัวเหล่านี้จะไม่ตรวจหาการรับเชิญ พวกเขากระทั่งปล่อยพวกเขาเข้าเป็นอย่างเป็นเกียรติสู่ลานด้านนอกของซิลเวอร์นิมบัสงั้นเหรอ? และพวกคนที่รอจะเยาะเย้ยพวกเขารวมไปถึงแว็ค ซิมเมอร์ถูกแช่แข็ง “พวกมัน...เข้าไปได้อย่างไร? เรื่องนี้มัน...เป็นไปได้อย่างไร?” ผู้อาวุโสซิมเมอร์รู้สึกเฉื่อยชา เขาแทบไม่เชื่อในสิ่งที่เขาเห็น ไซม่อนและลิเลียนหันหลังมองด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความพอใจ พวกเขารู้สึกยินดี ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม พวกเขาได้เข้ามาแล้ว ไซม่อนพักอยู่ที่บัควู๊ดมาหลายปี เขารู้ว่ามันยากมากแค่ไหนที่จะมาที่นี่ได้ เขารู้สึกเหมือนว่าเขากำลังฝันอยู่ในตอนนี้ “มันง่ายขนาดนี้เลยเหรอ? ลูกเขยที่แสนดีของฉัน เธอทำได้อย่างไร?” เขาเปลี่ยนกระทั่งสรรพนามของเขาในตอนนี้ ก่อนหน้านั้น ฮาร์วีย์ ยอร์กเป็นแค่ขยะเปียก ถุงขยะไร้ค่า เศษเดนคน แต่ตอนนี้เขากลับเรียกเขาว่าลูกเขยที่แสนดี พวกเขาคิดว่าลูกคนคนนี้มีประโยชน์ไม่มากก็น้อย อย่างน้อย เขาได้นำศักดิ์ศรีกลับมาสู