บทที่ 471

ณ ลานซิลเวอร์นิมบัส ในห้องวีไอพีชั้นสอง ร่างเป็นเงาดำยืนอยู่ข้างหลังเธอ เธอที่กำลังจ้องไปที่ชายที่อยู่ด้านล่างที่อยู่ท่ามกลางฝูงชน ดวงตาที่สวยงามของเธอฉายแววความสุข ไม่ไกลจากเธอ ชายคนหนึ่งยืนเล่นหมากรุกยืนอยู่ข้าง ๆ เธอ เขาเองก็เช่นกันมองไปยังชายที่ดูนิ่งเฉยเมยที่ยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชน แววตาของเขาดูซับซ้อน สักพักเขาก็พูดขึ้นมา “ควีนนี่ นั่นใช่พี่ใหญ่ของเธอใช่ไหม ไม่เข้าไปทักทายเขาหน่อยเหรอ?” “เธอทุ่มเททั้งกายและใจสำหรับงานเลี้ยงครั้งนี้ไม่ใช่เหรอ” เมื่อเขาพูดจบเขาก็จ้องมองเธอ ควินตัน ยอร์ก เขาได้รับการยอมรับจากตระกูลยอร์ก เป็นหนึ่งในนายน้อยแห่งยอร์ก ผู้หญิงตรงหน้าเขาคือควีนนี่ ยอร์ก การแสดงออกของควีนนี่ยังคงปกติ แต่คำพูดของควินตันแฝงด้วยความหมายลึกซึ่งกว่านั้น เขาพูดราวกับว่าเขากำลังล้อเลียนและทดสอบเธอในเวลาเดียวกัน เธอทำเหมือนไม่ได้ยินสิ่งที่เขาพูด และเพ่งมองไปที่ห้องโถงใหญ่ต่อไป “สามปีแล้ว แม้ว่าเขาจะดูด้อยอำนาจลงมาก แต่ความเย่อหยิ่งของเขายังคงอยู่ น่าเสียดายที่คนทั่ว ๆ ไปมองไม่เห็นค่าในตัวเขา และยังปฏิบัติต่อเขาเหมือนขยะโสโครก ช่างน่าขำสิ้นดี” ควินตันพูดอย่างใจเย็นว่า “