บทที่ 1001

โชคดีที่ชิน เหลียนอีเปลี่ยนหัวข้อในไม่ช้าและไม่ได้พูดถึงกู้ ลี่เฉินต่อ หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ ไป๋ ทิงซินก็ขับรถไปส่งหลิง อี้หรานที่บ้านเช่าก่อนจะไปส่งโจว เชียนหยุนกับอาหยันน้อยที่บ้าน เมื่อเด็กน้อยลงจากรถ ชิน เหลียนอีก็จุ๊บเขาอีกครั้งก่อนจะโบกมือลา เธอยังบอกอีกด้วยว่าเธอจะมอบของขวัญให้เด็กน้อยทันทีที่เขาเข้าเรียนในโรงเรียนอนุบาลอย่างเป็นทางการ ไป๋ ทิงซินมองดูชิน เหลียนอีที่โบกมือลาเด็กน้อยอย่างไม่พอใจ ขณะเหยียบคันเร่งและขับรถออกไป “นี่ ฉันยังพูดไม่จบเลยนะคะ” ชิน เหลียนอีบ่น “ไม่ยักจะรู้ว่าคุณชอบเด็กด้วย” ไป๋ ทิงซินพูดด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง เขาถึงกับนับว่าเธอจุ๊บเด็กคนนั้นไปถึงเจ็ดหรือแปดครั้งในวันนี้ เธอไม่เคยแม้แต่จะจูบเขาหลายครั้งในหนึ่งวันมาก่อน “ฉันแค่เอ็นดูเขา!” ไป๋ ทิงซินอยากจะกลอกตามองบนกับคำตอบของเธอ “คุณไม่รู้สึกเจ็บปวดในใจในตอนที่จ้องมองเขาบ้างเหรอ? เขาน่าสงสารจะตาย” ชิน เหลียนอียักคิ้ว “ฉันได้ยินจากอี้หรานว่าเขาเกิดในคุก แล้วก็หูหนวกตั้งแต่เกิด โจว เชียนหยุนถึงต้องดูแลเขาให้ดี” ชิน เหลียนอีอดไม่ได้ที่จะชื่นชมโจว เชียนหยุนเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ ถ้าเธอต้องเผชิญหน้าแ