บทที่ 1009

“อี้หราน วันนั้นตอนอยู่ที่สถานีตำรวจ ลี่เฉินบอกว่าเขาชอบเธอ แล้วเธอล่ะ? เธอคิดยังไงกับเขา? อี้ จิ่นหลีก็ดูเป็นห่วงเธอมากนะ เธอเลิกกับคุณอี้แล้วแน่เหรอ?” หวา ลี่ฟางซักไซ้ หลิง อี้หรานทำเพียงมองกลับไปนิ่ง ๆ โดยไม่ได้ตอบคำถาม ลี่ฟางตีหน้าเศร้า “อี้หราน เธอก็รู้ว่าฉันไม่ใช่คนฉลาด ฉันเคยรักคนผิดมาก่อน ลี่เฉินเป็นคนเดียวที่ฉันพึ่งพาได้แล้วตอนนี้ แล้วก็… ยิ่งได้รู้จักเขามากขึ้น ฉันก็ชอบเขามากจริง ๆ” ลี่ฟางมีท่าทีเขินอายไปด้วยขณะพูด “เธอเองยังมีอี้ จิ่นหลี แต่ฉันเหลือแค่ลี่เฉินแล้ว เธอจะไม่แย่งเขาไปใช่ไหม?” หลิง อี้หรานยังคงจ้องอยู่อย่างนั้นจนลี่ฟางเริ่มร้อนรน “อี้หราน ทำไมเธอถึงมองฉันแบบนั้น? ฉัน… ฉันรู้ว่าเมื่อก่อนฉันเคยพูดแย่ ๆ ใส่เธอ แต่ครั้งนี้ฉันพูดจากใจจริง” “เธอกำลังหวังว่าฉันจะไม่ได้ชอบกู้ ลี่เฉิน และไม่ได้คิดอะไรกับเขา เพื่อที่ตัวเองจะได้รู้สึกดีใช่ไหม? เธอคิดจริง ๆ หรือว่าแกล้งทำตัวเป็นคนดีมาขอร้องฉันในวันนี้ แล้วถ้าหากวันหนึ่งฉันชอบเขาขึ้นมา เธอจะได้เอาคำตอบนี้ไปฟาดหน้าฉัน?” อี้หรานเอ่ยถาม สีหน้าของหวา ลี่เฟิงฉายชัดว่าอี้หรานพูดตรงกับสิ่งที่เธอคิดทั้งหมด อี้หรานเอ่ยต่อ “น้อ