บทที่ 1029

“คุณผิดหวังเหรอ?” ชิน เหลียนอีพึมพำถาม ไป๋ ทิงซินส่งยิ้มบางกลับคืน “ไม่ท้องก็ไม่เป็นไรหรอก ไว้อีกสองสามปีเราค่อยมีลูกกันก็ได้ คุณออกมาก่อนเถอะ” ก่อนเหลียนอีจะตอบกลับมา “ฉันออกไปไม่ได้! ฉันไม่ได้เอาผ้าอนามัยมาด้วย คุณออกไปซื้อให้หน่อยได้ไหม?” ทิงซินยิ้มค้าง “ซื้อผ้าอนามัย?” เขาเสียงหลงเป็นครั้งที่สองของวัน “ใช่ หรือคุณอยากให้เดินออกไปแบบเลือดอาบขา?” เธอตอบ เน้นเสียงตรงคำว่า ‘เลือดอาบ’ “ผมจะบอกคนใช้ไปซื้อให้” เขาตอบ เหลียนอีรีบพูด “ไม่ได้! มันน่าอายจะตาย คุณไปเองไม่ได้เหรอ? รู้ไหม? สมัยยังอยู่มัธยม ฉันอิจฉาคนที่แฟนไปซื้อผ้าอนามัยให้มาตลอดเลย ฉันอยากมีแฟนที่ยอมไปซื้อผ้าอนามัยให้ฉันบ้าง” ทิงซินไม่เข้าใจว่าเหลียนอีจะอิจฉาเพื่อนในเรื่องนั้นไปทำไม ‘ผ้าอนามัยนี่มัน เอ่อ สำคัญขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย?’ แต่เมื่อเห็นแววตาคาดหวังจากหญิงสาว เขาก็ยอมใจอ่อนอีกครั้ง สุดท้ายจึงได้แต่พูดว่า “รออยู่นี่แล้วกัน” “ไม่มีปัญหา!” หญิงสาวยิ้มร่า ก่อนเอ่ยเสริม “ซื้อแบบกลางคืนของโซฟีมาให้ด้วยนะ!” ไป๋ ทิงซินพูดอะไรไม่ออก ในใจรู้สึกบางอย่างที่ไม่สามารถอธิบายได้ ดูเหมือนว่าคืนนี้เขาเอาแต่ซื้อของที่ไม่จำเ