บทที่ 1035

วันต่อมา เหลียนอีมาพบอี้หรานหลังเลิกงาน ทั้งสองแวะร้านอาหารและทานมื้อเย็น “เมื่อวานนี้ระหว่างเธอกับจิ่นหลีเกิดอะไรขึ้นบ้าง? เขาทำอะไรเธอหรือเปล่า?” ชิน เหลียนอีถามอย่างเป็นห่วง อี้หรานลังเลเล็กน้อยก่อนตอบ “เขาอยากเริ่มใหม่กับฉัน” “อะไรนะ?” เหลียนอีตกใจ ดวงตาเบิกกว้าง “เริ่มใหม่? หมายถึงกลับไปอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมเหรอ?” “ใช่” อี้หรานตอบ เหลียนอีขบเขี้ยวเคี้ยวฟันทันที “อี้ จิ่นหลี… หน้าไม่อาย เป็นคนอยากเลิกเองแท้ ๆ แล้วตอนนี้อยากจะกลับมาคบเหรอ? จงใจทรมานกันหรือเปล่า?” เหลียนอีเป็นเพียงคนเดียวในเมืองเฉินที่กล้าด่าชายหนุ่มว่าหน้าไม่อาย อี้หรานร่าเริงขึ้นเมื่อเห็นท่าทางของเพื่อนสนิท “อาจจะอยากทรมานกันก็ได้นะ” หลิง อี้หรานบอก “แล้วเธอตกลงหรือเปล่า?” ชิน เหลียนอีถาม เธอส่ายหน้า “เปล่า ไม่มีทางหรอก” ระหว่างนั้นอาหารก็มาถึงที่โต๊ะพอดี อี้หรานก้มหน้าก้มตาทานเงียบ ๆ สีหน้าของเหลียนอีเปลี่ยนจากความโกรธเคืองไปเป็นลังเล “อี้หราน เธอทำใจเรื่องจิ่นหลีได้แล้วเหรอ?” เมื่อมาคิดดู อี้หรานทั้งเศร้าและหมดอาลัยตอนที่จิ่นหลีบอกเลิก เธอจะลืมเขาภายในไม่กี่เดือนได้เหรอ? “ใช่” อี้หรานตอบเสียงนุ่ม