บทที่ 1038

“คุณดูสนิทกับหมอซูดีนะคะ” อี้หรานเอ่ยปาก รู้สึกประหลาดใจที่เห็นคนอย่างกู้ ลี่เฉินรู้จักกับหมอสูงวัยที่เป็นเพียงเจ้าของคลินิกเล็ก ๆ “เรารู้จักกันมานานแล้วครับ ผมขาหักตอนที่ญาติของคุณกับผมแอบหนีลงเขาเข้าเมืองมาด้วยกัน หมอหลายคนบอกว่าถึงแผลจะหายดีแต่ก็อาจจะมีผลข้างเคียงอื่น แม่ผมบังเอิญได้ยินเรื่องหมอซู เลยพาผมมารักษากับเขา” กู้ ลี่เฉินเล่าให้ฟัง อี้หรานตกใจ “คุณขาหัก?” “ใช่ ตั้งสามเดือนกว่าจะกลับมาเดินได้ปกติ” เขาตอบ ‘เพิ่งรู้ว่าเขาเคยบาดเจ็บด้วย ใช่ตอนที่เขาตกหน้าผาหรือเปล่านะ?’ อี้หรานคิดกับตัวเอง ยังจำภาพตอนที่ช่วยพาอีกฝ่ายขึ้นมาจากหน้าผา ตอนนั้นเขาก็ดูเหมือนจะเดินไม่ได้ เธอเอาแต่บ่นงึมงำว่าเขาเป็นพวกลูกแหง่ แท้จริงแล้วเขาขาหักต่างหาก แต่ว่า… เขากลับไม่เคยพูดถึงอาการบาดเจ็บที่ขาเลย กลับกันเขาเอาแต่ขอโทษที่ทำให้เธอลำบากในตอนที่ขี่หลังเธออยู่ “ตอนนั้น…ขาคุณเจ็บมากไหม?” อี้หรานอดไม่ได้ที่จะถาม เขาชายตามองเธอแวบนึงขณะที่ขับรถอยู่ “ผมคิดไปเองได้ไหมว่า ที่คุณถามแบบนี้เพราะคุณห่วงผม?” หญิงสาวเม้มปาก ไม่ต่อคำ ลี่เฉินจึงพูดต่อโดยไม่สนใจ “เจ็บสิ ผมนึกว่ามันจะเจ็บที่สุดในชีวิตแล้ว แต่