บทที่ 1040

หลังเวลาผ่านไปพักใหญ่ อี้หรานก็ได้ยินเสียงหมอซูพูดขึ้น “เรียบร้อยแล้ว!” ความรู้สึกเสียวซ่านที่หลังมือของเธอเบาบางลง อี้หรานถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ก่อนลืมตา ท่อนแขนของลี่เฉินเป็นสิ่งแรกที่เธอมองเห็น อี้หรานรู้สึกตัวทันทีว่ากำลังจับแขนชายหนุ่มเอาไว้ก่อนจะรีบปล่อยมือ “ฉันขอโทษค่ะ!” “ไม่เป็นไรครับ ผมเป็นคนบอกให้คุณจับไว้เอง” ลี่เฉินพูดขณะที่ชักแขนกลับไป หมอซูหันมาเอ่ยกับหญิงสาว “เอาล่ะ สัปดาห์หน้าก็มาตามนัดนะครับ ระวังอย่าให้มือสัมผัสน้ำสามชั่วโมงหลังจากนี้นะ แล้วก็อย่าใช้มือยกของหนักด้วย” “รับทราบค่ะ” อี้หรานตอบ เมื่อออกมาจากคลินิก ลี่เฉินก็เอ่ยขึ้น “ผมจะไปส่งคุณเอง” “ฉัน…ขึ้นรถเมล์กลับเองก็ได้ค่ะ” เธอตอบ หมุนตัวเตรียมจะจากไป แต่ลี่เฉินคว้าตัวหญิงสาวไว้ได้ก่อนจะพูด “การที่ผมไปส่งไม่ได้แปลว่าผมหวังอะไรจากคุณ ไม่จำเป็นต้องหนีก็ได้ครับ” “ฉันแค่ไม่อยากรบกวนคุณ” เธอดันมือเขาออก ทำเอาชายหนุ่มร้องครางในลำคอพร้อมทั้งขมวดคิ้ว อี้หรานประหลาดใจเล็กน้อยกับท่าทางของอีกฝ่าย เธอไม่ได้ผลักเขาแรงขนาดนั้นเสียหน่อย! เห็นอย่างนั้นหญิงสาวจึงก้มไปดูแขนเสื้อของอีกฝ่าย ‘วันนี้เขาใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว แต่