บทที่ 1046

ลี่เฉินอ่อนโยนเหมือนกลัวว่าถ้ากอดแน่นขึ้นอีกนิดแล้วจะทำให้คนในอ้อมกอดแหลกสลายไป “ขอโทษที…” เสียงกระซิบจากชายหนุ่มดังอยู่ข้างหู “อี้หราน ผมขอ…อยู่อย่างนี้สักพักได้ไหม?” เขาพูดอุบอิบ น้ำเสียงปนสะอื้นน้อย ๆ ราวกับกำลังเอ่ยปากขอร้อง ในตอนนี้ ลี่เฉินแทบจะเหมือนคนสิ้นท่า เขาคือเจ้าชายแห่งวงการบันเทิงที่สูงส่งและมีอิทธิพลในวงการมากมาย จะมีตอนไหนบ้างที่เขาต้องมาขอร้องคนอื่นเช่นนี้? หลิง อี้หรานรู้สึกเหมือนมีบางอย่างติดอยู่ในใจ หญิงสาวไม่ได้ขยับตัว เพียงแค่ยืนนิ่งอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มเท่านั้น เขากอดเธออย่างอ่อนโยน ราวกับกำลังโอบกอดภาพฝันอันสวยงาม ทั้งสองใกล้กันจนอี้หรานได้กลิ่นจาง ๆ จากชายหนุ่ม แล้วยังสัมผัสได้ถึงจังหวะการเต้นของหัวใจอีกฝ่าย ผ่านไปครู่ใหญ่ ลี่เฉินก็ผละออก ชายหนุ่มเอ่ยขอโทษอีกครั้ง “ขอโทษที ผมหุนหันไปหน่อย… ที่ทำไปเมื่อกี้ แล้วก็ดันสับสนว่าคุณเป็น…ใครอีกคน” “ไม่เป็นไรค่ะ” อี้หรานตอบ เข้าใจดีว่าอีกฝ่ายหมายถึงใคร “ผมจะไม่ทำอีก” ดวงตาคมกริบของชายหนุ่มจ้องมองมาพร้อมเอ่ยอย่างหนักแน่น “ผมจะไม่สับสนระหว่างคุณกับใครอีก คุณคือหลิง อี้หราน อี้หรานที่มีเพียงแค่คนเดียวบนโลก” ‘แ