บทที่ 1127

เป็นไปอย่างที่คิด บางคนที่อยู่แถวนั้นได้ยินสิ่งที่อู๋หมินชุยพูดและตอนนี้ก็มองมาด้วยสายตาบางอย่าง บางคนถึงกับถามว่า “นาง... เคยเข้าคุกมาเหรอ? แต่ทำไมยังเป็นผู้ช่วยทนายได้อีกล่ะ... ในเมื่อเคยเข้าคุกมานี่ไม่ใช่เหรอ?” พวกเขาพูดถึงหลิงอี้หรานอยู่! อู๋หมินชุยมองหลิงอี้หรานด้วยความอิจฉา ‘ยัยผู้หญิงคนนี้ยังเป็นผู้ช่วยทนายความได้หลังจากออกจากคุกด้วยงั้นเหรอ?’ ผิดกับเธอที่เมื่อออกมาแล้วกลับมีชีวิตที่ไม่ราบรื่นนักเมื่อเทียบกับตอนอยู่ในคุก เพราะอย่างน้อยตอนอยู่ในคุกเธอยังสามารถอวดเบ่งต้องหน้าผู้ต้องขังคนอื่น ๆ ได้ หลิงอี้หรานเคยชินกับสายตาแปลกประหลาดรอบตัวไปเสียแล้ว และไม่อยากจะอธิบายอะไร ทว่าไม่คาดคิดเลยว่าหวาลี่ฟางจะช่วยหาข้อแก้ต่างให้เธอด้วยการกล่าวว่า “ก็แค่สองปีเอง ไม่เห็นเป็นไรเลย” พูดจบหวาลี่ฟางก็มองไปยังหลิงอี้หรานด้วยสายตาที่แสร้งว่าจิตใจดีพลางพูดว่า “อี้หราน เราเป็นญาติกันนะ ฉันไม่สนหรอกว่าเธอเคยเข้าคุกมา ถ้ามีเรื่องลำบากอะไร ก็บอกฉันได้” แสงสะท้อนปรากฏผ่านดวงตาของอี้หราน นี่ยัยลูกพี่ลูกน้องของเธอพยายามแสดงความรักพี่รักน้องออกมาอีกแล้วเหรอ? เป็นไปตามคาด บางคนที่ยกยอปอปั้นหวาลี่ฟาง