บทที่ 1137

ชินเหลียนอีเคยมาที่นี่แล้วหลายครั้ง ดังนั้นเธอจึงค่อนข้างคุ้นกับวัดนี้พอสมควร เธอพาหลิงอี้หรานไปซื้อธูปและทองแผ่นในวัดก่อนจะไปยังโถงหนึ่งซึ่งอยู่ใกล้กับทางเข้าวัดที่สุด มีกระถางธูปตั้งอยู่ตรงทางเข้าห้องโถง หลิงอี้หรานเดินตามชินเหลียนอีและจุดธูปก่อนจะปักธูปลงไปในกระถางธูป ในตอนที่ทั้งสองกำลังจะเข้าไปในห้องโถงของวัด หลิงอี้หรานก็ได้ยินคนที่กำลังจุดธูปอยู่ข้างหลังพวกเธอพูดว่า “เธอได้ยินหรือยัง? อี้จิ่นหลีก็อยู่ที่นี่ด้วยนะ” “อี้จิ่นหลี? อี้จิ่นหลี... คนในตระกูลอี้น่ะเหรอ?” “จะมีอี้จิ่นหลีไหนมาที่นี่พร้อมกับมีรปภ. คอยตรวจนู่นตรวจนี่ตรงหน้าทางเข้าวัดแบบนี้อีกล่ะ?” หลิงอี้หรานตัวสั่น เธอคิดว่าบางทีคงเป็นเพราะชื่อของเขาอยู่ในก้นบึ้งของหัวใจเธอมาตลอด และเธอไม่เคยได้ยินชื่อของเขาอีกเลยตั้งแต่ออกมาจากคฤหาสน์หลังนั้น ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่คิดว่าจะได้ยินชื่อของเขาอีกครั้งเร็วขนาดนี้! แล้วพวกเขา... ยังอยู่ในวัดเดียวกันอีกด้วย ชินเหลียนอีเองก็ได้ยินเรื่องนี้ด้วยเช่นกัน เธอมองไปยังหลิงอี้หรานด้วยท่าทางที่ค่อนข้างจะอึกอักในทันที “เรา... กลับกันทันทีที่ไหว้พระเสร็จไหม?” หลิงอี้หรานพูดด้วยท่าทีที