บทที่ 1232

เย่ฉงเว่ยพูดด้วยรอยยิ้มกว้าง “ไม่ นายไม่บอกฉันเลยว่าได้รับบาดเจ็บจนฉันต้องรู้จากคนอื่น ทำไมล่ะ? นายกลัวฉันจะไปขวางโอกาสที่นายจะได้ใกล้ชิดกับเธอเหรอ? คราวนี้นายคงจะไม่ได้พยายามเอาชนะใจเธอด้วยการช่วยชีวิตเธอใช่ไหม?” กู้ลี่เฉินลดสายตาลงเล็กน้อย และนึกถึงภาพร่างบางของเธอที่พุ่งเข้ามาหยุดรถตอนที่เขาออกจากคฤหาสน์เมื่อเช้าวันนั้น ‘เธอหน้าซูบซีดและซีดเซียว แต่เธอก็ยังพยายามฝืนตัวเองเพื่อมาหาฉัน! ถึงอย่างนั้นที่เธอมาหาฉันก็เพื่อกวอซินหลี่เท่านั้น! ‘ฉันตายเพื่อเธอได้ แต่เธอดูเหมือนจะเต็มใจเสี่ยงชีวิตตัวเองเพื่อกวอซินหลี่ ‘เพียงแค่คำพูดของเขา เธอก็สามารถเชื่อใจกวอซินหลี่ได้โดยไม่มีหลักฐาน กวอซินหลี่มีดีอะไรเธอถึงเชื่อใจขนาดนั้น?’ เป็นอีกครั้งที่กู้ลี่เฉินรู้สึกไม่พอใจและอิจฉา เขาจะทำให้เธอรู้ว่ากวอซินหลี่อะไรนั่นสมควรได้รับโทษและเธอไม่ควรจะเชื่อใจเขาอีกต่อไป! “ทำไม? ดูหน้านายสิ... อย่าบอกนะว่าหลิงอี้หรานไม่ตกหลุมรักนายเลย? เป็นไปได้ไหมว่าเธอจะยังรักจิ่นหลีอยู่ ?” เย่ฉงเว่ยกล่าว ใบหน้าของกู้ลี่เฉินบึ้งตึงในทันทีเมื่อได้ยินอย่างนั้น เย่ฉงเว่ยรู้ว่าเขาพูดผิดไปแล้วจึงรีบหัวเราะแห้งกลบเกลื่อน