บทที่ 1261

หลิงอี้หรานกล่าวอย่างใจเย็น “ฉันไม่ได้ต้องการเงิน และฉันจะไม่หย่าค่ะ ฉันไม่ได้มีเด็กพวกนี้เพื่อตระกูลอี้ ฉันมีเด็กทั้งสามคนนี้ก็เพื่อตัวฉันเอง” เพราะว่าเธอต้องการเป็นแม่ของพวกเขา และมีครอบครัวของตัวเอง เธอหวังว่าเด็กทั้งสามคนนี้จะได้ลืมตาขึ้นมาดูโลกและได้ใช้ชีวิต! นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงยอมเสี่ยงชีวิตเพื่ออุ้มท้องเด็กสามคนนี้! ไม่ใช่เพื่อคนอื่นเลย! นายท่านอี้ไอออกมาราวกับว่ากำลังโกรธ “คิดว่าเธอจะอยู่กับเขาได้ตลอดไปเหรอ? วันหนึ่งเธอก็ต้องอยากทิ้งเขาไป!” “ฉันสาบานต่อหน้าพ่อของเขาแล้วว่าจะเป็นภรรยาที่ดี คอยอยู่เคียงข้างเขาตลอดไป และไม่มีวันทิ้งเขาไป” หลิงอี้หรานกล่าว ใบหน้าของนายท่านอี้เต็มไปด้วยความเหยียดหยาม “เธอจะไม่มีวันทิ้งเขาไปงั้นหรือ ฟังดูดีนะ น่าสงสารจริง ๆ ถ้าเธอรู้...” จากนั้นประตูห้องพักฟื้นก็ถูกเปิดออก ร่างหนึ่งรีบวิ่งเข้ามาหาหลิงอี้หรานด้วยความร้อนใจเล็กน้อย “เธอไม่เป็นไรใช่ไหม?” หลิงอี้หรานรู้สึกแปลกใจที่อี้จิ่นหลีมาถึงเร็วขนาดนี้ “ฉันไม่เป็นไรค่ะ” สายตาของเธอหันไปมองนายท่านอี้และกล่าวว่า “นายท่านอี้คะ ฉันควรเรียกคุณว่า ‘ปู่’ สินะคะ แต่บางทีคุณคงจะไม่พอใจถ้าฉันทำ