บทที่ 1282

“แน่นอน ฉันเชื่อจื่ออิน จื่ออินกำลังจะเป็นภรรยาของฉัน คนที่กำลังจะอยู่กับฉันไปตลอดชีวิต ถ้าไม่เชื่อจื่ออิน งั้นฉันต้องเชื่อเธอหรือไง?” เขาพูดอย่างเย็นชา คำพูดพวกนั้นทำเธอเจ็บราวกับโดนคมดาบ เธอคิดว่าตัวเองจะชินชาและเฉยเมยต่อคำพูดเจ็บแสบที่เขาจะพูดใส่เธอได้ แต่กลับกลายเป็นว่า... แค่คำพูดธรรมดาแบบนี้ก็ยังมีผลต่อเธอมากเหลือเกิน “เย่เหวินหมิง ฉันขอร้องให้คุณเช็กหน่อยได้ไหมคะ? ฉันแค่ต้องการรู้ว่าเธอพาตัวอาหยันน้อยไปหรือเปล่า ถ้าเธอไม่ได้พาตัวเขาไปฉันก็จะกลับไปทันที ไม่มายืนขวางหูขวางตาคุณอย่างนี้หรอกค่ะ” “ผมต้องเช็กตามที่คุณบอกด้วยเหรอ? โจวเชียนหยุน คิดว่าตัวเองเป็นใครไม่ทราบ?” เย่เหวินหมิงถามด้วยความประชดประชัน ใบหน้าของโจวเชียนหยุนซีดขาว เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะขอร้องผู้ชายตรงหน้าเธออย่างไร บางทีต่อให้เธอตายลงต่อหน้าต่อตาเขาก็คงจะไม่สนใจเลย “เย่เหวินหมิง ฉันรู้ว่าเรามีข้อพิพาทกันเรื่องสิทธิ์เลี้ยงดูอาหยันน้อย แต่การพิจารณาคดียังไม่เริ่มและคำตัดสินก็ยังไม่ออกมา คุณจะเอาอาหยันน้อยไปจากฉันในตอนนี้ไม่ได้ เข้าใจไหม?” เธอขอร้อง ด้วยน้ำเสียงที่นอบน้อมที่สุด ใบหน้าของเขาเย็นชา ครั้งหนึ่งเธอเคย