บทที่ 1287

“นั่นยุ่งยากเกินไป จะง่ายกว่าไม่ใช่เหรอถ้าเธอขอให้นายน้อยอี้ช่วยคุยให้?” ฟายซุ่ยเอ๋อพูดพลางพยายามกล้ำกลืนศักดิ์ศรีที่ค้ำคอลงไป “ฉันไม่คิดจะช่วยคนที่อยากทำร้ายฉันหรอกค่ะ อีกอย่างแม่ฉันมีลูกสาวคนเดียว ฉันไม่มีน้องสาวที่ไหนทั้งนั้น” หลิงอี้หรานกล่าว ฟางซุ่ยเอ๋อฉุนขึ้นมาทันที “อะไรนะ... เธอพูดว่าอะไร? เธอจะเอาคืนใช่ไหม? เธอจะเอาคืนที่ครอบครัวไม่ช่วยเธอต้องที่เธออยู่ในคุกใช่ไหม? ทำไมเธอไม่นึกถึงความยากลำบากของพวกเราด้วย? เธอทำตัวเองติดคุกเอง จะปล่อยให้น้องสาวเธอประสบกับชะตากรรมเดียวกันได้ยังไง?” หลิงอี้หรานกล่าวอย่างประชดประชันว่า “คุณเป็นห่วงหลิงลั่วอินตั้งแต่ตอนที่เธอยังไม่ได้เข้าคุกเลย แต่ทำไมพวกคุณถึงเลือกไม่ทำอะไรในตอนที่ฉันต้องเข้าคุกล่ะ? กล้าพูดได้ยังไงว่าฉันเอาคืน? ถ้าหลิงลั่วอินไม่ทำผิดกฎหมายเองจะมีใครทำอะไรเธอไหมล่ะ!” “ตอนนั้นเธอทำให้ตระกูลเซียวกับตระกูลอี้ขุ่นเคือง...” ฟางซุ่ยเอ๋อกลืนคำพูดของตัวเองลงเมื่อเห็นสีหน้าของอี้จิ่นหลีที่จู่ ๆ ก็ไม่พอใจขึ้นมา สายตาของอี้จิ่นหลีที่มองมาทำให้เธอรู้สึกได้ว่าเขากำลังจะกำจัดเธอ! อี้จิ่นหลีเดินมาหาฟางซุ่ยเอ๋อและพูดด้วยเสียงเย็นชาว่า “งั้