บทที่ 1319

“ไม่... ไม่เป็นไร...” เธอพูดอย่างยากลำบาก ในเวลาไม่ถึงหนึ่งหรือสองนาที ใบหน้าของเธอก็ขาวซีดราวกระดาษ และดูเหมือนจะเจ็บปวดมาก สภาพของเธอดูเหมือนจะทำให้หัวใจของเขาเป็นกังวล “ฉันจะพาเธอไปโรงพยาบาล” “ไม่!” เธอจับแขนของเขาไว้อย่างแรงจนเจ็บ “ฉันไม่เป็นไร ปัญหาเดิม ๆ แหละ ฉันไม่เป็นไร... อีกไม่นานก็หาย คุณ... ยอมรับเงื่อนไขของฉันไหม?” เธอถามด้วยความยากลำบาก เขาจ้องมองเธอ ‘ปัญหาเดิม ๆ เหรอ? เธอไปมีปัญหาพวกนี้ตอนไหน? ตอนที่เราอยู่ด้วยกันเธอไม่เคยเป็นแบบนี้' ‘หรือว่าเธอได้มันมาตอนที่อยู่ในคุกเหรอ?’ “คุณ... คุณจะ... ยอมรับไหม?” เธอถามอีกครั้งราวกับต้องการคาดคั้นเอาคำตอบ เขามองเธอด้วยดวงตาสีเข้ม และหลังจากนั้นพักใหญ่ สุดท้ายเขาก็พูดขึ้นว่า “โอเค สามเดือนใช่ไหม? ก็ได้!” มีรอยยิ้มโล่งใจปรากฏตรงมุมปากของเธอ ภาพของเธอที่ยิ้มด้วยใบหน้าซีดเซียวและอ่อนแรงนั้นทำให้เธอดูสวยงามแต่ก็บอบบาง ในตอนนั้นเย่เหวินหมิงไม่สามารถอธิบายได้ว่าเขารู้สึกอย่างไร โจวเชียนหยุนคลายมือออกและยืนตัวตรงขณะที่สั่นเทิ้ม “งั้นฉัน... ก็จะส่งอาหยันน้อยให้คุณ... ในอีกสามเดือน คุณเย่ ฉันหวังว่าคุณจะดูแลอาหยันน้อยเป็นอย่างดีนะคะ”