บทที่ 132

นี่คือสิ่งที่พวกเขาเคยทำมาก่อน ในอดีตเมื่อเขาทำให้มือของเธออบอุ่นเธอจะรู้สึกอบอุ่นในใจ แต่ตอนนี้... เธอมีเพียงความกลัวที่ไม่สามารถเข้าใจได้ เป็นเพราะเธอไม่รู้ว่าเขากำลังจะทำอะไร เธอบิดมืออย่างไม่สบายใจและอยากจะดึงออกไป แต่นิ้วของเขาจับเธอไว้แน่นและไม่ยอมให้เธอขยับเลย “คุณอี้... ” “เรียกผมว่า จิน พี่ไม่ได้เรียกผมว่า จิน อยู่ตลอดเหรอ?" เธอเม้มริมฝีปากแดงแน่น “ทำตามคำสั่งของผม เรียกฉันว่า จิน” เขาพึมพำเบา ๆ เขาไม่อยากได้ยินเธอเรียกเขาว่า "คุณอี้" ซึ่งฟังดูสั่นสะเทือนสำหรับเขาอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ หลิง อี้หราน ยังคงเงียบอยู่เป็นเวลานาน ในที่สุดเธอก็เปิดปากพูดเบา ๆ ว่า "จิน" รอยยิ้มพุ่งขึ้นที่มุมปากของเขา รอยยิ้มบริสุทธิ์ทำให้เธอเหม่อลอยเล็กน้อย ที่ผ่านมาเธอรู้สึกเสมอว่ารอยยิ้มของเขาสะอาดมากราวกับว่าโลกนี้ไม่มีสิ่งเจือปนและเธอต้องการปกป้องความบริสุทธิ์นั้น อย่างไรก็ตาม… อี้ จิ่นหลี… ในเมืองเฉิน อาจไม่มีใครบอกว่า อี้ จิ่นหลี บริสุทธิ์ ว่ากันว่ามือของเขาเต็มไปด้วยเลือดและน้ำตาของผู้คนนับไม่ถ้วน นอกจากนี้ยังกล่าวว่าเขาเป็นคนเลือดเย็นและไร้ความปรานี เมื่อมีคนปลุกปั่นเขา คนพวกนั้นก