บทที่ 1360

“วันหยุดสุดสัปดาห์หน้าเหรอ?” โจวเชียนหยุนลังเล “ทำไมเหรอคะ? พี่ยุ่งเหรอ?” หลิงอี้หรานถาม “เย่เหวินหมิงอาจจะพาอาหยันน้อยไปสวนสนุกในสุดสัปดาห์หน้าน่ะสิ” โจวเชียนหยุนกล่าว อย่างน้อยเย่เหวินหมิงก็สัญญากับเธอไว้แล้ว ใบหน้าของเจ้าตัวเล็กสดใสขึ้นมาในทันทีเมื่อได้ยินเช่นนี้ “แม่ฮะ คุณพ่อจะไปสวนสนุกกับเราจริงเหรอฮะ?” “จริงสิจ๊ะ” โจวเชียนหยุนลูบหัวเล็ก ๆ ของลูกชายเธออย่างอ่อนโยน เมื่อเห็นสีหน้ามีความสุขของเด็กน้อย เธอก็รู้สึกราวกับว่า มันคุ้มค่าแล้วที่ศักดิ์ศรีของเธอโดนเย่เหวินหมิงเหยียบย่ำไปก่อนหน้านี้ ถึงอย่างนั้นหลิงอี้หรานก็สังเกตเห็นคำว่า ‘เรา’ จึงกระซิบถามโจวเชียนหยุนในตอนที่เธอกำลังเดินกลับออกไป “พี่จะไปสวนสนุกกับอาหยันน้อยและเย่เหวินหมิงด้วยเหรอคะ?” “ใช่แล้วล่ะ” เธอพยักหน้า “อาหยันน้อยเคยพูดที่โรงเรียนว่า ความฝันของเขาคือการไปเที่ยวสวนสนุกกับแม่และพ่อ ฉันอยากช่วยให้เขาได้ทำตามฝันน่ะ” “แต่ร่างกายของพี่…” “ก็แค่สวนสนุกเอง ฉันแค่ไปเป็นเพื่อน อาหยันน้อยก็ไปเล่น เพราะอย่างนั้นไม่เป็นไรหรอก” เธอกล่าว หลิงอี้หรานที่อีกไม่นานก็จะเป็นแม่คนจึงค่อนข้างเข้าใจความคิดของโจวเชียนหยุนในตอนนี้