บทที่ 1380

โจวเชียนหยุนหลุบตาลงต่ำเล็กน้อย “ในเมื่อเป็นอย่างนี้แล้ว ชีวิตนี้ฉันก็ไม่เสียใจแล้วล่ะ ที่ได้เจอเย่เหวินหมิง บางทีนี่คงเป็นชะตากรรม... แต่ฉันก็แค่หวังว่า ชาติหน้าจะไม่ต้องเจอเย่เหวินหมิงอีกก็พอ” หลิงอี้หรานเม้มปากเข้าด้วยกัน แม้ว่าพี่โจวจะยอมรับชะตากรรมของตัวเอง แต่เธอไม่มีทางยอม เธอต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อให้พี่โจวมีชีวิตรอด! ... หลิงอี้หรานมาที่อี้กรุ๊ปหลังจากออกจากโรงพยาบาล เจ้าหน้าที่ต้อนรับและพนักงานรักษาความปลอดภัยจำเธอได้ อย่างไรภาพของหลิงอี้หรานที่ยืนรอเพื่อเจอท่านประธานครั้งล่าสุดก็ยังคงแจ่มชัดอยู่ในความทรงจำของพวกเขา พวกเขาคิดว่าท่านประธานจะไม่อยากเจอเธอ แต่สุดท้ายท่านประธานก็ให้เลขาเกามาพาตัวเธอขึ้นไปที่ห้องทำงานของเขา ดังนั้น คราวนี้พวกเขาเลยไม่แน่ใจว่าควรให้เธอเข้าไปไหม ในตอนที่หลิงอี้หรานอยากจะโทรหาอี้จิ่นหลีเพื่ออธิบายสถานการณ์ เธอก็เห็นเกาฉงหมิงที่เดินผ่านไปไม่ไกล เธอรีบตะโกนเรียกเขาทันที “เลขาเกา!” หลังจากเห็นหลิงอี้หราน เกาฉงหมิงก็รีบเดินเข้ามาหาทันทีพลางพูดว่า “นายหญิง ทำไมมาอยู่ที่นี่ครับ?” คำที่เขาใช้เรียกเธอดูเหมือนจะทำให้พนักงานต้อนรับและคนอื่น ๆ ที่เดิ