บทที่ 1399

เขายังหาเรื่องใส่เธออย่างไม่มีที่สิ้นสุด! เย่เหวินหมิงตัวชา ‘เธอ... เกลียดฉัน!’ เสียงของเธอไม่ได้ดัง แต่คำพูดของเธอสั่นสะเทือนในหูของเขาราวกับตะโกน นี่เป็นเรื่องธรรมดาที่เขาแก้แค้นเธอแล้วเธอจะเกลียดเขา เขาไม่สนใจด้วยซ้ำว่าเธอจะเกลียดเขา หรือตอนนั้นเขาไม่ควรทำอย่างนั้น แต่เมื่อเธอพูดว่า ‘เกลียด’ ในตอนนี้ ก็ราวกับว่ามีดาบแหลมคมหลายพันเล่มทิ่มแทงมาที่ตัวเขา หัวเธอกดลงซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนหน้าผากของเธอกระแทกพื้นซ้ำ ๆ และเกิดเป็นเสียงดังหลายครั้ง ‘เธอติดค้างจื่ออินเรื่องนี้ แต่ทำไมมันถึงระคายหูฉันนัก?’ เธอเหมือนกับร่างที่ไร้วิญญาณ และโดนกระทำให้อับอาย ‘ฉัน... เป็นคนสั่ง’ ‘พอแล้ว!’ เขาอยากจะบอกว่า พอแล้ว! เขาไม่อยากเห็นอีกต่อไปแล้ว การขอโทษนี้มันมากพอสำหรับเธอและเขาแล้ว! ราวกับว่าแม้เธอจะเป็นคนที่โดนบังคับให้คุกเข่าและกราบขอโทษ แต่เขาต่างหากที่กำลังคุกเข่าและก้มกราบอยู่ ในตอนที่เย่เหวินหมิงกำลังจะอ้าปากหยุดพวกเขา ประตูห้องพักฟื้นก็โดนเตะจนเปิดออกจากแรงของคนภายนอก เมื่อหลิงอี้หรานมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นในห้อง เธอก็แทบจะเสียหลักไป ‘นี่... นี่มันอะไรกัน? คนพวกนี้ทำแบบนี้กับพี่โจวได้ยังไง