บทที่ 1402

ไม่อย่างนั้นเขาและเธอคงได้สาปแช่งกันไปจนชั่วนิรันดร์ หลังจากที่เย่เหวินหมิงออกจากห้องไป สมาชิกครอบครัวคงทั้งสามคนก็แทบจะลมจับ คุณนายคงกล่าวด้วยความประหม่า “เราจะทำยังไงกันดี? ทำไงกันดี? ถ้าเหวินหมิงรู้เข้าว่าคนที่บริจาคไขกระดูกเป็น...” “แม่!” คงจื่ออินรีบกล่าวเพื่อหยุดอีกฝ่ายไว้ทันที “ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น หนูคือคนที่บริจาคไขกระดูกให้เหวินหมิง! มันเขียนไว้ในบันทึกของโรงพยาบาล! แล้วไงถ้าพวกเขาจะมีบันทึกการสนทนา? มันนานมาแล้วนะ ใครจะปลอมขึ้นมาก็ได้!” ฟังดูราวกับว่าคงจื่ออินพยายามโน้มน้าวตัวเองด้วยคำพูดพวกนั้น หลักฐานที่เธอปลอมแปลงไว้ก็เพื่อแสดงว่าเธอเป็นคนที่บริจาคไขกระดูก! โจวเชียนหยุนไม่มีหลักฐานอะไรสักหน่อย! จู่ ๆ คุณนายคงก็ดูเหมือนจะตั้งสติได้และพูดว่า “ใช่ ๆ เป็นลูก! ลูกเป็นคนบริจาคไขกระดูกให้เหวินหมิง!” ใบหน้าของนายท่านคงในตอนนี้ดูเคร่งขรึมมาก เขารู้ว่าเย่เหวินหมิงไม่ได้ฟังความข้างเดียวและเชื่อในสิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นพูด แต่เขาก็ไม่วางใจเช่นกัน ด้วยนิสัยของเย่เหวินหมิงแล้ว เขาน่าจะตามสืบเรื่องนี้ “จื่ออิน แน่ใจนะว่าโจวหยวนลู่มันออกนอกประเทศไปแล้วจริง ๆ หลังจากได้เงินน่ะ?”