บทที่ 1405

เสียงของหมอดังขึ้น และหลังจากหมออธิบายจุดมุ่งหมายที่โทรมา แล้วเสียงคุ้นเคยสำหรับเย่เหวินหมิงก็ดังขึ้น ‘นั่นมัน... เสียงของคงจื่ออิน!’ แต่สิ่งที่คงจื่ออินพูดกลับเป็น “โทษทีค่ะ ฉันไม่สนใจจะบริจาคไขกระดูก ฉันแค่ลงทะเบียนไปเล่น ๆ” “แต่ผู้ชายคนหนึ่งกำลังรอให้คุณช่วยชีวิตเขาอยู่นะ คุณแค่ต้องใช้เวลาพักผ่อนเพิ่มเล็กน้อยหลังจากที่บริจาคไขกระดูกไปแล้ว ไม่ได้มีอันตรายอะไร...” หมอพยายามหนักมากด้วยการใช้ทุกอย่างเพื่อจะโน้มน้าวเธอ ถึงอย่างนั้นคงจื่ออินที่ยังอยู่ในสายก็ยังปฏิเสธ “ฉันไม่อยากบริจาคไขกระดูกจริง ๆ ค่ะ เขาตายไม่ตายก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันสักหน่อย? ฉันต้องบริจาคไขกระดูกแค่เพราะมันเข้าได้กับเขาเหรอคะ? คุณนี่ตลกนะ ใครจะเป็นคนรับผิดชอบถ้ามีอะไรเกิดกับฉันหลังจากบริจาคไขกระดูกไป? คุณเหรอ? หรือว่าสิ่งมีชีวิตครึ่งเป็นครึ่งตายที่รอไขกระดูกนั่นล่ะ?” ทุกคำที่คงจื่ออินกล่าวทำให้ใบหน้าของเย่เหวินหมิงบูดเบี้ยว กลับกลายเป็นว่า ความตายของเขาไม่มีความหมายอะไรกับคงจื่ออินเลย และเธอยังมองเขา... เหมือนเป็นสิ่งมีชีวิตอันน่าสงสารที่รอความอนุเคราะห์จากการบริจาคไขกระดูกของเธอ “คุณคง แน่ใจนะว่าจะไม่พิจารณาเรื