บทที่ 1435

“เย่เหวินหมิง?” หลิงอี้หรานตะลึงไป ‘ตอนนี้เกือบจะสี่ทุ่มแล้ว เย่เหวินหมิงมาที่นี่เพื่อเจอฉันเหรอ? แล้วเขาก็เมาด้วยเนี่ยนะ?’ “ฉันจะออกไปเจอ!” หลิงอี้หรานพูดในทันทีและพยายามรีบลุกออกจากเตียง “เดี๋ยวก่อน!” อี้จิ่นหลีจับข้อมือของเธอไว้และพูด “ให้ผมไปดูเขาแล้วคุณก็พักผ่อนดีกว่าไหม?” “ฉันไปดูเขาเองดีกว่า ฉันกลัวว่าเขาน่าจะมาที่นี่เพราะเรื่องของพี่โจว” หลิงอี้หรานกล่าว อี้จิ่นหลีถอนหายใจและพูดกับพ่อบ้านว่า “ให้คนไปพาเย่เหวินหมิงเข้ามาที่ห้องนั่งเล่นที” พูดจบเขาก็หันไปหาหลิงอี้หรานและกล่าวว่า “ถึงคุณจะไปเจอเขา อย่างน้อยก็ต้องสวมรองเท้าแล้วก็เสื้อผ้าเพิ่มอีกสักตัวสองตัวนะ” เขาคุกเข่าลงตรงหน้าเธอพลางพูด เขาจับเท้าของเธอและสวมรองเท้าให้เธออย่างอ่อนโยน ก่อนจะออกไปพ่อบ้านได้เหลือบไปเห็นอี้จิ่นหลีที่คุกเข่าลงตรงหน้าหลิงอี้หราน เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมากับตัวเอง ‘มีแค่นายหญิงนี่แหละที่ทำให้นายน้อยทำอะไรแบบนั้นได้ ‘คนในตระกูลอี้ไม่โหดร้ายเกินไปก็แสนดีเกินไป! ‘นายท่ายเป็นคนไร้หัวใจ แต่ลูกของนายท่านกับหลานชายต่างก็แสนดีกับคนที่พวกเขารัก พวกเขาอุทิศตนด้วยทั้งหมดของความรู้สึกให้กับผู้หญิง