บทที่ 1453

โถงไว้อาลัยนั้นสว่างเรืองรอง เทียนต้องถูกจุดไว้ตลอดทั้งสามวันและพวกเขาต้องจุดธูปตลอดด้วย หลิงอี้หรานเดินเข้าไปในโถงไว้อาลัยและเห็นอี้จิ่นหลียืนอยู่ในห้องมีแสงส่องลงมาโดนตัวเขา และเห็นเงาบังสลัวบางส่วน เขานั้นมองนายท่านอี้ซึ่งสวมใส่ชุดดี ๆ เตรียมพร้อมสำหรับฝังนอนอยู่ในโลงเย็น ใบหน้าหล่อเหลาของอี้จิ่นหลีดูไร้อารมณ์ “จินคะ” หลิงอี้หรานเรียก ตอนนั้นเองที่เขาเหมือนจะกลับมาได้สติ เขาหันมามองเธอ “ฉันบอกเธอแล้วว่าไม่ต้องมาที่นี่บ่อยนักไม่ใช่เหรอ? ฉันดูแลที่นี่ได้” “ฉันมาเพราะว่าอยากเจอคุณ” อี้หรานบอกขณะที่เธอเดินเข้าไปหาจิ่นหลี เธอยกมือขึ้นสัมผัสหน้าเขา ตอนนี้เป็นช่วงต้นเดือนมกราคมและอากาศก็ยิ่งหนาวเย็นขึ้นเรื่อย ๆ ห้องโถงไว้อาลัยนั้นไม่มีเครื่องทำความร้อน ดังนั้นแม้ว่าจะอยู่ในอาคารอากาศก็ยังเย็น และที่นี่ก็ยิ่งเย็นโดยเฉพาะในตอนกลางคืน “คืนนี้คุณจะอยู่ที่นี่เหรอคะ?” เธอถาม เขาพึมพำ “เพราะว่าเขาเลี้ยงฉันมา ฉันก็ยังต้องทำเรื่องที่ควรทำ พรุ่งนี้เป็นวันฝังศพของนายท่านอี้แล้วก็จะมีคนมากมาย เธอไม่จำเป็นต้องไปร่วมเพราะว่าไม่สะดวกกับสภาพร่างกายของเธอตอนนี้” จิ่นหลีบอก “ฉันยังไม่ได้จะคลอดสักห